[ NBA ] Chris: What have you done for us lately?

Kan wat mij betreft bij de Thai om te hoek gaan werken want zijn tweede stuk voor AmerikaanseTopsport zit vol pittig spul. Een bord vol venijn, waarvoor dank!

Een van de namen in het NBA-circuit waarbij waarschijnlijk vrijwel iedereen meteen bedenkelijk kijkt is die van Chris Wallace. De huidige GM van de Memphis Grizzlies is niet zelden het leidend voorwerp bij grappen over absurde trades. Die reputatie wist hij met een gigantische blunder te verwerven: Pau Gasol inruilen voor 3 knikkers en een zak snoep. Om de man toch een eerlijke kans te geven leggen we een vergrootglas op zijn, tot nu toe, turbulente periode als de man aan het roer. Chris, what have you done for us lately?

Door Maarten van Zuilichem

Chris Wallace werd op 18 Juni 2007 het nieuwe hoofd van de Grizzlies. “I’m here to build a championship team. I want to see a parade one day down Beale Street!” klonk het gespierd tijdens de introductie-speech van de kersverse vice president of basketball operations. Het roster wat Wallace onder handen mocht gaan nemen zag er maar matig uit. Damon Stoudamire stond met zijn versleten wielen aan het hoofd van de aanval. Op de vleugels leken Mike Miller en Rudy Gay een vruchtbare combinatie terwijl de jonge Hakim Warrick het samen met de soepele Spanjaard Pau Gasol moest zien te redden onder de borden. De bank zag er minder rooskleurig uit. Kyle Lowry, Dahntay Jones, Brian Cardinal en Stromile Swift zouden het in de D-league nog lastig hebben terwijl er al rolators besteld mochten worden voor Chucky Atkins en Eddie Jones. Dit was geen winnende formule en ook financieel zag het er slecht uit: Mike Miller had nog vier jaar en ongeveer 35 miljoen tegoed, Gasol stond voor 84 miljoen en vijf jaar in de boeken om maar te zwijgen over de 17 miljoen dollar die zowel Stromile Swift als ook Brian Cardinal de komende drie jaar zouden ontvangen. Er was geen center, de pointguard-positie was op zijn zachtst uitgedrukt niet zo indrukwekkend en er moest dus iets gebeuren. Hoofdstuk 1 vangt aan.

Wallace heeft de vierde keuze in de draft en kiest voor point guard Mike Conley Jr., die op korte termijn Stoudamire moet gaan vervangen. Wallace had weinig alternatieven want de top 15 zat vol met small- en powerforwards. Spencer Hawes, Joakim Noah of Acie Law waren zeker niet beter geweest dus de eerste keuze van de man lijkt prima. Daarna gaat het snel de verkeerde kant op. De center die Gasols partner in crime moest worden werd niemand minder dan Darko Milicic. Het Servische wonderkind dat bekend stond als de grootste bust van het nieuwe millenium, mocht 21 miljoen bijschrijven voor drie jaar. De reden hiervoor was dat Milicic, na een matig seizoen in Orlando, in de playoffs wel van zich had laten spreken tegen zijn oude werkgever Detroit. Hier hadden alarmbellen moeten gaan rinkelen: Jerome James iemand? Vervolgens werden Casey Jacobson en Juan Carlos Navarro binnengehaald. Conley bleek nog niet klaar te zijn voor de NBA en Milicic zat lachend geld te tellen op de bank. Na de jaarwisseling moest er iets gebeuren. Eerst werd Stoudamire weggestuurd, weinig mis mee, daarna kwam hoofdstuk 2: de Pau Gasol trade.

Er moest geld komen voor nieuwe spelers en dus moest Gasol weg. In plaats van te kiezen voor degelijk talent nam Wallace genoegen met de overdreven contracten van Kwame Brown, Marc Gasol, Javaris Crittenton en Aaron McKie. Er is al meer dan genoeg over deze trade geschreven en de conclusie is heel simpel: Het is niet goed te praten. Hoe graag de eigenaar ook van het gigantische contract van Gasol af wilde, er had iets voor terug moeten komen. Draft picks, jong talent, de Lakers hadden in principe genoeg te bieden. We gaan verder: op 4 februari gebeurt er wel iets goeds: Het grote contract van Stromile Swift verhuist naar New Jersey en er komt zelfs een nuttige center voor terug in de persoon van Jason Collins. Prima gedaan jochie!

Tijd voor de tweede draft onder Wallace' supervisie en die verloopt prima voor ons onderzoeksubject: Kevin Love en Donte Green worden gekozen en mogen meteen vertrekken, samen met de vieze contracten van Mike Miller en Brian Cardinal. Miller was op zich een prima knul maar is hij 10 miljoen waard? Ik denk het niet. Wat er voor terug kwam was ook niet niks: Greg Buckner, Marko Jaric, Antoine Walker, OJ Mayo en Darrell Arthur. Gevolg: toch een slecht contract terug (Jaric) dat wel vergezeld wordt door een supermodel (Adriana Lima), twee prima talenten, een degelijke veteraan en nog een groot contract wat bijna van de boeken kan (Walker). Ik vind dat dit geen hele slechte trade is, gewoon een matige. Navarro had heimwee gekregen en dus was er veel behoefte aan een shooting guard terwijl Adriana Lima altijd leuk is om er bij te hebben.

8 Augustus probeert Chris Wallace Josh Smith naar Memphis te halen. De Grizzlies hebben genoeg geld maar de Hawks helaas ook. Ik denk dat ze daar uiteindelijk geluk mee hebben gehad want Josh Smith is absoluut een loser. De keuze voor Hamed Haddadi is leuk voor de shirtomzet in Iran, leuk om daar een nieuwe markt aan te boren. De rest van het jaar is relatief rustig: De grap om Darius Miles 10 wedstrijden te laten spelen en zo een dikke vinger naar Kevin Pritchard van Portland (die hierdoor 10 miljoen op de rekening van Miles bij mag schrijven) is ironisch genoeg een move waarmee de slechtste GM de beste even te kakken zet. Misschien een beetje onder de gordel, want serieus: Waarom wil je iets te maken hebben met Darius Miles? Desondanks erg vermakelijk. Ik zie Wallace al helemaal voor me terwijl hij Pritchard 's nachts opbelt en in lachen uitbarst. Gotcha!

De rest van het seizoen gebruikt Wallace om zijn tweede ronde-keuzes voor de komende vijf jaar kwijt te raken voor: Steve Francis (de man die niet voor de Grizzlies wilde spelen toen hij gedraft werd), Shaun Livingston en Chris Mihm. Francis en Livingston worden al snel weer gewaived, Mihm zie ik meer als een cadeautje van de Lakers, waarschijnlijk hing er een kaartje om zijn nek met daarop: 'Nog bedankt voor Pau, hij mist jullie ook! '

Om het verhaal niet te lang te maken: Lowry mag weg voor een draftpick, Buckner voor het contract van Stackhouse wat meteen wordt afgekocht en dan komen de twee geweldige trades waarmee Darko Milicic wordt getransformeerd in het bekendste zwarte gat van de NBA: Zach Randolph. Hasheem Thabeet moet het nieuwe monster in de paint worden terwijl Marcus Williams en Allen Iverson mogen proberen om hun carriere nieuw leven in te blazen. Zie hier je 2009-2010 Memphis Grizzlies, de absolute grap van de NBA. Chris je bent er in geslaagd om je slechte contracten te ruilen voor andere slechte contracten, je hebt maar liefst vier spelers die het heel fijn vinden om alleen maar te schieten en de toekomst ziet er geweldig uit! Fans van de Grizzlies: over twee jaar doen we weer mee, als de contracten van Randolph, Jaric en (slik!) Gay aflopen zitten we 73 miljoen onder de cap en hebben we met OJ Mayo, Hasheem Thabeet, Mike Conley, Marc Gasol en Darrell Arthur een team wat zeker mee moet kunnen draaien in de D-league (er vanuit gaande dat we dan gedegradeerd zijn). Ik ben benieuwd of je het nog mee mag maken Chris!