Deze site verhuist naar www.hoopinie.nl. De artikelen op die site zullen langer zijn, met méér mening en hopelijk méér discussie. Verhuis met me mee, laat weten wat je van de nieuwe site vindt. Vrijdag gaat, als het goed is, het eerste artikel online.

Groeten,

Tiel van den Heuvel



Doorzoek deze site
Aangepast zoeken

dinsdag 31 maart 2009

[ NCAA ] Madness nadert hoogtepunt

In Amerika worden momenteel weer veelvuldig pogingen gedaan het college kampioenschap basketbal (NCAA) te voorspellen. Dit basketbaltoernooi kent tussen 4-6 april de spannende ontknoping als de Final Four om de titel strijden.

Door Perry Hendriks

Barack Obama is de eerste Amerikaanse president in de geschiedenis die zich openlijk heeft uitgelaten over de Final Four van het Amerikaanse basketbal toernooi. De wereldleider heeft zich tijdens de sportuitzending van ESPN Sportscenter laten ontvallen dat hij verwacht dat de vier finalisten van het basketbaltoernooi Louisville, Memphis, North Carolina en Pittsburgh zijn. De voorspelling is een inlossing van een belofte die Obama vorig jaar tijdens zijn presidentscampagne tegenover een sportverslaggever maakte.



President Obama vult zijn 'bracket' in (klik voor grotere versie)

Inmiddels is van de vier voorspelde finalisten alleen nog North Carolina over. De president heeft ze dan ook tot op het bot proberen te motiveren, want de steun aan het adres van de Tarheels was opvallend. Obama: “Vorig jaar heb ik jullie gekozen als winnaar, maar hebben jullie me teleurgesteld. Ik wil jullie vragen me dit jaar niet voor het hele land te vernederen. Ik reken op jullie. Ik heb nog steeds de basketbalschoenen die jullie me ooit hebben gegeven.”

Alle wedstrijden in het NCAA tournament, inclusief de finale, zijn live te zien bij ESPN America. ESPN America is in Nederland verkrijgbaar via de satelliet en via alle grote digitale distributeurs.





Obama is de eerste president die 'on record' ging over zijn March Madness voorspellingen (foto's en filmpje ESPN sportscenter)


Dit verhaal is geschreven door Perry Hendriks, auteur van zijn eigen American Football blog. Kijk voor zijn werk op americanfootball.blog.nl!

zaterdag 28 maart 2009

[ NBA ] The Dutch-Watch (2)

De schifting in rangorde heeft, voor zo lang het duurt, eindelijk plaats gevonden. Gisterenavond startte Dan Gadzuric vóór Francisco Elson in de wedstrijd Milwaukee - Orlando. Met fysiek zeer sterk spel en enkele leuke scores maakte 'Gadzillah' een sterk argument om hem voorlopig altijd in de basis te zetten. Über-center Dwight Howard werd op acht rebounds gehouden, en het is zeldzaam dat dát gebeurt. Knap werk van twee hard knokkende Nederlanders.

Door Tiel van den Heuvel

Francisco Elson speelde helemaal niet slecht, in tegendeel. Ook hij deed zijn best streepjes te verzamelen in het rebound-departement. 'Cisco is alleen niet zo sterk als Dan en werd vaker door 'Superman' Howard gedomineerd. Maar Howard moest werken voor alle punten en rebounds die hij sprokkelde, en meer kun je tegenwoordig niet van een center vragen. Superman afstoppen kan alleen Dwight Howard, hem afremmen is aan de twee Dutchmen schijnbaar wel besteed.



Dan Gadzuric, hier een tel te laat, was beter in staat Dwight Howard af te stoppen dan Francisco Elson (Foto Fernando Medina/NBAE/Getty Images via NBA.com)

Scott Skiles, coach van Milwaukee, ziet mankementen in het spel van Dan Gadzuric die mij ontgaan. Ik vind zijn defense beter dan die van Francisco Elson, in de aanval wacht hij geduldig op afvallende ballen en hij straalt nooit luiheid of iets uit. Hoe komt het dan dat Elson méér speelt dan Gadz, terwijl Francisco wél moeilijke ballen neemt die niet in de lijn van de aanval liggen? Ik snap dat niet.

De Orlando Magic wonnen de wedstrijd overigens vrij makkelijk toen het er op aan kwam. Milwaukee is ook geen top team en Elson en Gadzuric zullen, zoals de commentatoren het ook zeiden, voorlopig geen starters worden van een team dat meedoet om de prijzen. Maar er brandt een klein, trots vlammetje in mijn basketball-liefhebbend hart. Elke keer als 'Cisco en Dan een prestatie neerzetten, groot of klein, klinkt het Wilhelmus in mijn hoofd. Min of meer. En soms schrijf ik er zelfs over op AmerikaanseTopsport.nl.

donderdag 26 maart 2009

[ NFL ] Langere 'regular season'?

"It's a twenty game season!" Veel ophef om niks en headlines die schokkender klinken dan dat ze zijn. Commissaris Roger Goodell van de NFL bracht onlangs zijn plan naar buiten om het reguliere seizoen van zijn league met één of twee wedstrijden te verlengen. Voor de spelers betekent het niet méér wedstrijden, de pre season games worden in aantal verminderd, voor de toeschouwers betekent het meer wedstrijden die er écht om gaan. En daar kijken we voor, toch?

Door Tiel van den Heuvel

"It improves the quality of what we are doing." Goodell legt op nfl.com helder uit waarom de (mogelijke) verlenging van het seizoen goed is voor de fans. Volgens hem vinden mensen van de organisatie én toeschouwers dat de pre season games, de wedstrijden voor het seizoen, niet van de standaard zijn waar de NFL voor wil staan. De oplossing is simpel: Minder oefenpotjes, eerder starten met het échte werk.

Een interessante mogelijkheid die verlenging van het seizoen biedt, zijn de wedstrijden die op neutrale grond gehouden zouden kunnen worden. In het binnenland bijvoorbeeld, steden als Los Angels hebben zelf geen NFL team. Of in het buitenland. Het is voor de NBA en de NFL niet nieuw om Europa aan te doen voor oefenwedstrijden. De mensen 'overseas' laten meegenieten van het echte werkt opent markten en groeimogelijkheden voor de league. Ik zeg: Vullen die Amsterdam Arena! Cards - Pats, two tickets please.

Is verlenging van het seizoen gezond voor de spelers? Ik denk dat dit het moeilijkste punt van de discussietaart is. Luie spelers zullen, als de geruchten waarheid worden, om het hardst schreeuwen dat hun fysieke spel hen niet tot meer in staat stelt. Goodell zegt in zijn persconferentie dat hij veranderingen van de regels niet uitsluit om de veiligheid van zijn spelers te waarborgen. Ik zeg: Niet aanstellen. Tackels op het hoofd en onder de knie zijn not done. De rest levert blauwe plekken en spectaculaire beelden op.

Veranderingen van de regels zijn stappen naar het tikkertje-football zoals we dat op school speelden. Deze mannen zijn harde, getrainde atleten en verlenging van het seizoen met één of twee wedstrijden vergroot denk ik niet de kans op 'pijntjes' zoals basketballers en honkballers die hebben. Een seizoen van 82 wedstrijden (NBA) kan zeurende blessures zonder reden opleveren. In football raakt men geblesseerd door een ongelukkig harde sack of een knie in de rug. Je vergroot de statische kans daarop wel met verlenging van het seizoen, maar de wedstrijden en het spelen zélf zijn geen oorzaak.

woensdag 25 maart 2009

[ NBA ] Het belang van matchups

In de oostelijke helft van de NBA-competitie is het play off-plaatje bijna rond. De nummers één tot en met acht zullen niet drastisch meer veranderen, je weet namelijk dat je de beste teams gehad hebt als Charlotte op de negende plaats staat. Zij moeten de Bulls inhalen, die effectief twee wedstrijden op ze voor staan. De nummers één tot en met vier (Cleveland, Boston, Orlando en Atlanta) gaan ook niet meer schuiven. De nummers vijf tot en met acht kunnen nu tactisch hun eindpositie bepalen om slechte matchups te voorkomen. Of toch niet?

Door Tiel van den Heuvel

Ik heb al eerder gespeeld met idee van 'tanken voor de play offs', het bewust verliezen van wedstrijden om (bijvoorbeeld) zevende in plaats van zesde te worden. Vorig jaar voorspelde ik een tweede plaats voor New Orleans in het westen, bijvoorbeeld. Door een verliespartijtje tegen L.A. of Dallas konden zij er voor zorgen dat ze tegen de makke Mavericks speelden, in plaats van het snellere Denver of Golden State. Dat gebeurde en de Hornets wonnen de serie van de Mavs met 4-1. Damn, I'm good.

In het oosten zou dit jaar iets soortgelijks kunnen gebeuren. In een klein overzichtje volgt welke teams waar zouden willen eindigen en waarom. En dan maar hopen dat de Heat ineens van de Thunder en Kings gaan verliezen. Schaamteloos tanken voor de play offs, het moet niet gekker worden.

Nummer acht, tegenstander van de Cavaliers

Weet je, als de Heat achtste zouden staan, zouden ze berusten in hun lot. De Cavaliers vormen voor Dwyane Wade en consorten de beste matchups en, kijk even naar de titel, daar draait het toch om. De Celtics zijn te hard voor Miami, Orlando en Atlanta te atletisch.

Op dit moment staan de Chicago Bulls achtste en ik denk dat zij het wel mooi vinden zo. Ten eerste hebben ze het te druk met overleven, om zich überhaupt druk te maken om een nummer zeven- of zes-notering. Ten tweede denk ik dat iedereen liever LeBron en zijn Cavs treft, dan Boston. De Celtics zijn bewezen winnaars, LeBron verdwijnt ooit uit zijn 'zone' als het er écht om gaat.

Nummer zeven, tegenstanders van de Celtics

Zoals boven beschreven zou ik als coach // speler // toeschouwer liever tegen Cleveland de play offs in gaan, dan tegen de Celtics. De nummer zeven speelt tegen de regerend kampioen, mannen die weten wat er nodig is een tegenstander te overklassen. De Celtics speelden véél zevende wedstrijden maar die werden meestal ook gruwelijk overtuigend gewonnen. Kunnen ze dat kunstje dit jaar herhalen?


Loopt er te veel trots rond in Motown voor de C's? (foto Jonathan Daniel/NBAE/Getty Images)

Nummer zes, tegenstander van de Magic

Je kunt niet overleven op jumpshots. En Dwight Howard heeft nog steeds geen gepolijste aanvalmethode. De Magic zijn geen contenders en zelfs geen lock om de tweede ronde te halen, wat mij betreft. De Magic zijn een team waar je gedurende een serie van zeven wedstrijden op aan kunt passen. Als je Hedo (He-did-he-does-he-do) Türkoğlu uit de wedstrijd haalt, de ware MVP van dat team, bouw je op de onbewezen Howard. Ik zie het niet gebeuren.

'As we speak' staat Philadelphia zesde en hebben zij dus de eer mijn woorden kracht bij te zetten. André Miller is een killer en er rijmt niks op Dalembert om zijn kracht uit te drukken. Één van de meest ondergewaarde centers, in mijn ogen. Verder de vaak vergeten observatie dat de Sixers beter zijn dan hun record doet vermoeden: Sinds Elton Brand neer ging (komt dit seizoen niet meer terug) hebben ze schrikbarend veel wedstrijden gewonnen. Als ik wat geld overhad, zou ik het de Sixers toevertrouwen.

Nummer vijf, tegenstander van de Hawks

Miami had denk ik liever Cleveland gehad maar dalen naar een achtste positie zou vragen om verliespartijen van bijna elke tegenstander die zij op hun pad nog tegenkomen. Dat gaat niet gebeuren maar de komende weken zijn wél behoorlijk pittig voor de Heat. Veel uitwedstrijden, erg veel >.500 teams. In plaats van expres een slippertje te begaan moet Miami uitkijken deze vijfde plaats niet kwijt te raken. Zoals eerder gezegd: Zij willen echt niet tegen Orlando spelen.


Michael Beasley en de Heat, laten we hopen dat ze het tegen de Hawks op mogen nemen. (Foto Victor Baldizon/NBAE via Getty Images)

De Hawks zijn goed, maar jong. Ik ben er nog niet van overtuigd dat zij de ervaring en de 'balls' hebben om een serie van Dwyane Wade te winnen. Daar zijn perfecte executie van de aanval, een stalen verdediging en een knipoog van de scheidsrechter voor nodig. Ik weet niet of Atlanta die heeft. In één wedstrijd zou ik voor de Hawks gaan, in één serie weet ik het nog niet. We hebben het nog altijd over Wade...

Conclusie

We mogen hopen dat de stand blijft zoals hij is. Vier matchups in het oosten waar ik bij voorbaat mijn vingers bij af lik. Detroit - Boston, nice. Atlanta tegen Miami schreeuwt om highlights en Orlando tegen Philly kan wel eens spannender worden dan de stand doet vermoeden. De enige 'walkover' die ik zie vindt plaats in Cleveland. En terecht, de Bulls hadden vorig jaar geen recht op Rose, die had Miami moeten krijgen!

dinsdag 24 maart 2009

[ALGEMEEN] Schokkend verhaal over failliete miljonairs

Zijn we niet allemaal jaloers op de Amerikaanse topsporters. Van je hobby je werk maken en daar ook nog eens miljoenen voor krijgen ook. Na je carriere ben je binnen en hoef je nooit meer te werken. Dit is echter een illusie. Het lukt de sporters vaak niet om op een verantwoorde manier met geld om te gaan en vaak na een paar jaar zijn ze al hun geld al weer kwijt.

Door Chris van Dijk

De salarissen in Amerika liggen nog hoger dan in het Europese voetbal. Uit dit verhaal van Pablo Torre in SI blijkt echter dat spelers het geld nog sneller kwijt weten te raken dan dat ze het verdienen. Volgens Torre gaat 78 procent van de NFL-spelers binnen twee jaar na het einde van hun loopbaan failliet of zitten ze in financiele problemen door hun werkloosheid, slechte investeringen en scheidingen.

De NBA-spelers doen het wat dat betreft een stuk beter, want hier heeft 'slechts' 60 procent hier last van. Bovendien duurt het bij basketballers dan vijf jaar voor ze in de put zitten. Het goed geschreven verhaal staat vol met schokkende voorbeelden. NBA-speler Kenny Anderson die meer dan 60 miljoen dollar verdiende en nu alles weer kwijt is. Spelers van allerlei niveaus die in de meest kansloze projecten investeerden en zogenaamde vrienden die voor ze investeerden en hun zaken beheerden. Zo bleek dat een major leaguer uit de Dominicaanse Republiek 5.000 dollar per maand betaalde voor de verzekering van zijn twee auto's.

Anderson in zijn periode als Clipper. Foto: Rivalfish



Torre schetst een boeiend en werkelijk shockerend beeld van hoe sporters met hun geld om gaan en hoe ze in korte tijd in de problemen komen. Helemaal nieuw is het niet, want Bill Simmons schreef vorige maand al dat de vorige lockout in de NBA werd opgeschort door de spelers omdat ze na zes maanden zonder inkomen in de problemen waren geraakt, maar door Torre krijgt iedereen een goed beeld van wat de toppers ongeveer met hun geld doen.

[ NASCAR ] Kyle Busch domineert op Bristol

Kyle Busch had op de zaterdag tijdens de Nationwide race nog de pech dat zijn team in de fout ging bij de beslissende pitstop, maar op zondag domineerde de beste nascar coureur van dit moment de 'Sprint cup race'. Van de 503 ronden ging Busch er 378 aan de leiding, achter Busch eindigde zijn teamgenoot Hamlin en derde werd regerend kampioen Johnson.

Door Marcel Butink

De top 10 werd aangevuld door onder andere coureurs als Juan Pablo Montoya en Marcos Ambrose, die de hele race goed in de top 10 rond reden. Montoya kreeg deze wedstrijd wel een officiële waarschuwing omdat hij McMurray van de baan tikte. Publiekslieveling Earnhardt Jr. had een onopvallende race en kon zich niet mengen in de strijd om de overwinning.

Wel spannend is de strijd achterin het klassement, want vanaf de volgende race in Martinsville wordt de huidige top 35 lijst aangehouden voor automatische deelname aan de wedstrijd. Iedereen buiten de top 35 doen niet automatisch mee in de race en moeten zich dus goed kwalificeren. Mensen als Martin, Speed, Logano hebben het gered om in de top 35 te komen maar o.a Almirola en Gilliland hebben het niet gehaald en zullen extra gespannen naar Martinsville afreizen. Jef Gordon is nog steeds leider in het klassement voor Kurt Busch. Kyle Busch is gestegen naar een 4e positie. Aankomende zondag gaat de strijd verder op Martinsville!

Dit NASCAR-verhaal werd via de mail ingezonden door Marcel Butink, waarvoor dank!

zondag 22 maart 2009

[NHL] Voormalig NHL-speler Walt Poddubny (49) overleden

Sports Illustrated meldt dat zaterdag 21 maart voormalig NHL-speler Walt Poddubny op 49-jarige leeftijd is overleden. In het huis van zijn zus in Thunder Bay zakte de Canadees plotseling ineen. De doodsoorzaak is nog niet bekend gemaakt.

Door Harry Weerts

De linkerflankspeler was prof van 1980 tot 1995. In het eerst genoemde jaar werd hij als 90ste overall gedraft door de Edmonton Oilers. Het grootste gedeelte van zijn loopbaan speelde de Canadees bij de Toronto Maple Leafs. Poddubny verdedigde ook de kleuren van de New York Rangers, Quebec Nordiques en de New Jersey Devils.



In totaal speelde hij 468 duels in de NHL. Daarin scoorde hij 422 punten. Na zijn actieve loopbaan als prof werd Poddubny coach, onder meer bij de Anchorage Aces uit de West Coast Hockey League.

zaterdag 21 maart 2009

[ NBA ] Making the case: Dwyane Wade

Als er een mogelijkheid ligt dat iemand je op je woorden aan gaat spreken, kun je maar beter zelf op je uitspraken terugkomen. Daarom is het, nu de drukte rond Dwyane Wade wat is vervlogen, tijd om de zaak 'Flash' nog eens te bekijken. Ik vond hem onterechte kanshebber in de titel om beste speler in de league. Dat vind ik nog steeds. Maar verfijning, of uitbreiding van de definitie is nodig. Zaken zijn niet zo helder als ze lijken en men moet vooral verwarring voorkomen. Een MVP is niet per se de beste speler.

Door Tiel van den Heuvel


...Wade werd vorig jaar, en de jaren daarvoor, onterecht genoemd in het debat over wie nou de beste speler van de NBA is. Is het LeBron, Kobe of DWade? Inmiddels worden alleen die eerste twee genoemd in de strijd om die eer en de storm om Wade is gaan liggen.

Zo begon een stuk voor powerforward.nl dat ik een poos geleden schreef. En ik sta nog steeds achter die uitspraak. Ja, Dwyane Wade tilt de Heat in zijn eentje naar de play offs. Ja, de man heeft sinds de Allstar Game gespeeld alsof Jordan slechts een naam uit het verleden is, een herinnering die we met gemak uit ons geheugen zouden kunnen vagen. De grootste ooit? Dwyane Wade van half februari tot het eind van maart, dat is de grootste.

Als je bepaalt wie er de beste is, of wie er MVP is, welke vraag stel je dan? Hoe meet je iets dat per definitie zo vaag en onomschrijfbaar is? Een goed voorstel komt, geloof ik, van Kenny Smith, die op TNT altijd vraagt: Hoe zou het team ervoor staan als je speler X vervangt met Y? En dat is werkbaar, dat is nog een situatie die enigszins voor is te stellen. Daarom, in drie korte stukjes, waarom Dwyane Wade een mooie derde blijft in het gequote-e rijtje. MVP? Eerder dan Bryant. Beste speler? Neh.

Marco Jaric in plaats van Dwyane Wade

In andere woorden: De Heat zonder D-Wade. Hoe hopeloos zouden de zaken er in South Beach voor staan zonder Wade? Ze zouden als de Thunder zonder Kevin Durant zijn, de Kings zonder Kevin Martin. Ze zouden slechter zijn dan Dr. Claw van Inspector Gadget, en zijn 'catchphrase' ook na elke wedstrijd kunnen gebruiken: 'Next time, Timberwolves, I'll get you next time...' Dwyane Wade betekent alles voor de Heat. Hij zorgt voor dertig punten, een bult assists en bij vlagen nog defense ook. Zonder hem zou Miami heel wat ballen hebben voor de loterij die de draft is.

Daarom vind ik Wade als MVP niet ver gezocht, ware het niet dat LeBron van een vrij matig team een titelkandidaat maakt. Wade^2 dus. Ik zie wat Dwyane Wade nu doet in het licht van wat LeBron vorig jaar met Cleveland deed. Hij nam een middelmatig team mee naar Boston en kickte de Celtics bijna terug naar huis. Dat lukt Wade niet, dikke punt.

Kobe Bryant in plaats van Dwyane Wade

Kobe zou denk ik een soortgelijke prestatie neerzetten als Wade. Hij zou ze ook de play offs in krijgen en zou daar ook in ronde één of twee verliezen. Ik schat Kobe als speler hoger in (betere defense, beter jumpshot) maar als teamspeler minder. Kobe zal eens twijfelen voordat hij de wedstrijd in de handen van Dequan Cook legt. Kobe neemt liever zelf die alles beslissende jumper. Wade heeft daar minder moeite mee, kan ook met assists een wedstrijd beslissen.

Is Wade waardevoller voor de Heat, dan Kobe voor de Lakers? Absoluut. Kobe wordt dan ook niet genoemd in de MVP-race, zoals Wade wel achter LeBron aan sluipt. Maar als die award niet naar James gaat, is de NBA corrupter dan de gemiddelde Colombiaanse politieagent. Die wedstrijd was beslist zodra de Cavs samen met de Celtics het sterkste team in het oosten bleken. Maar als speler? Ik ga nog steeds voor Kobe. Wade beslist wedstrijden in het laatste kwart, we weten allebei dat Kobe dat in zijn MVP-dagen ook deed. De laatste jaren beslist Kobe wedstrijden echter eerder en heeft hij de luxe van de bank toe te kijken hoe de punten worden binnengehaald. Dat is nog grotere klasse.

LeBron James in plaats van Dwyane Wade

Zoals boven beschreven. Is Dwyane Wade moeilijker af te stoppen dan LeBron, en belangrijker, is hij effectiever in zulke situaties? Ik zeg van niet. LeBron is groter en sterker dan D-Wade, twee zaken die van cruciaal belang zijn. En twee zaken die we Wade niet kwalijk kunnen nemen. Je kunt LeBron's grote, gespierde frame niet 'leren'. James bij de Heat zou denk ik voor een solide team zorgen dat herrie kan maken in de play offs. Een center in O'Neal, genoeg shooters van opzij, en een bulldozer in de persoon van LeBron. LeBron doet me denken aan die 'Ernest' films, waarbij er eentje is waar hij basketballschoenen krijgt waarmee hij alles kan. Dat is James, anno 2009 (tot en met 2020).

LeBron is het heden en de toekomst van de NBA. Die man gaat, net als Shaq en Jordan dat deden, voor verandering van het spelletje zorgen. Quizvraag: Hoe stop je LeBron af zodra hij een jumper ontwikkelt? Daar moeten defenses aan te pas komen die nu als valsspelen zouden worden beschouwd. Als dat betekent dat de league weer fysieker wordt, ben ik daar helemaal voor trouwens. Maar mijn punt, en daarmee sluit ik af, is dat er maar één naam is die je 'de beste' mag noemen, als je dat al wilt doen. LeBron James.

donderdag 19 maart 2009

[NCAA] De Madness is begonnen




We zijn onderweg. March Madness is begonnen. De komende drie weken draait het in de Verenigde Staten om brackets en Cinderella stories. Iedereen juicht voor zijn favoriete universiteit. Zelfs president Obama was duidelijk in beeld om zijn voorspellingen voor het komende college basketbal toernooi door te geven. Wat in Nederland de voetbalpool rond een EK of WK is, is voor de Verenigde Staten March Madness. 64 ploegen, 63 wedstrijden, alles knock-out en aan het einde dus één kampioen.

Door Chris van Dijk




De verrassing van vorig jaar: Stephen Curry met Davidson. Foto: Examiner



Voor de mensen die college basketbal niet volgen. March Madness bestaat uit 64 ploegen. Deze zijn in vier regio’s ingedeeld van zestien ploegen. Deze zestien ploegen zijn van één tot en met zestien geplaatst in hun regio. Eerste ronde speelt de nummer één tegen de nummer zestien, de nummer twee tegen de nummer vijftien, de nummer drie… je begrijpt wel hoe dit verder gaat. In de tweede ronde speelt dan de nummer één (of de nummer zestien) tegen de nummer acht of negen, enz. Uit elke regio blijft er dus maar één ploeg over en deze gaat naar de Final Four. Dit is het slotweekend met dus de halve finales en uiteindelijk de finale. Er zijn dus vier als eerste geplaatste ploegen, vier nummers twee tot en met vier nummers zestien.

Vandaag zijn de eerste zestien wedstrijden, waarvan ESPN America (het vroegere NASN) er vijf achter elkaar live uitzendt. Inderdaad ja, het spektakel is om vijf uur begonnen en gaat door tot vijf uur vannacht. Veel hoops dus, maar wat maakt dit toernooi nou zo leuk?

Het grootste spektakel komt natuurlijk van de verrassingen in het toernooi. Vorig jaar was iedereen in de ban van de universiteit Davidson. Deze kleine college was als tiende geplaatst in zijn gedeelte en er werd dus weinig van verwacht. Onder leiding van sterspelers Stephen Curry werd er drie keer verrassend gewonnen van de bekende basketbaluniversiteiten Gonzaga (nummer 7 seed), Georgetown (nummer 2) en Wisconsin (nummer 3). In de Elite Eight, de kwartfinale dus, werd er pas verloren en wel van de latere kampioen Kansas. Het werd na een absolute thriller 59-57. Het was de moeizaamste wedstrijd van Kansas van het hele toernooi, want in de andere vijf wedstrijden won het nog een keer met zeven punten verschil, en verder was alles met minimaal vijftien punten verschil.

Ik ga hier nu niet vertellen wie de grote verrassing van dit toernooi gaat worden, want daarvoor volg ik het allemaal veel te weinig. Ik weet wel zeker dat het niet Davidson gaat worden, want de ploeg van Curry wist zich niet eens te plaatsen voor het toernooi. Mede door blessures van de guard won het dit seizoen minder wedstrijden dan vorig jaar en kreeg het geen uitnodiging voor het toernooi.

Het toernooi in maart is verder altijd interessant om te volgen om te kijken welke spelers we de komende jaren in de NBA zullen zien. Spelers moeten door de leeftijdsbeperking weer een jaar naar college, waardoor alle talenten zich bij een (meestal grote) universiteit melden. Na een jaar spelen mogen ze zich wel beschikbaar stellen voor de draft, wat tot gevolg heeft dat er veel verschil zit tussen de teams in verschillende jaren. Mede daardoor is Kansas dit jaar niet meer dan een third seed in het toernooi.

Toch lijkt het dit jaar een mooi toernooi te worden. De draft lijkt dit jaar niet zo sterk te worden als de afgelopen jaren, waardoor de oudere spelers hun kans lijken te krijgen om hun kwaliteiten te laten zien. Twee spelers waar ik toch even de aandacht op wil vestigen zijn Blake Griffin van Oklahoma en Tyler Hansbrough van UNC. Griffin is een van de weinige toppers uit de komende draft en waarschijnlijk voor Rubio de eerste keuze. Tweedejaars Griffin is lang en een echte scorer rond de basket. Hansbrough koos er zelfs voor om vier jaar op college te blijven. De speler van North Carolina is een van de harde werkers in college basketbal en blinkt hierdoor wekelijks uit. Zijn spel is waarschijnlijk niet goed genoeg om een prominente rol in de NBA te spelen, maar zal de komende weken veel in het nieuws staan, ook omdat de Tar Heels een kandidaat voor de titel zijn.

Blake Griffin van de Oklahoma Sooners. Foto: Worldpress

Het belangrijkste van het toernooi is vooral genieten van veel basketbal. Het niveau zal lang niet altijd hoog zijn, maar er wordt met veel passie gespeeld en de sfeer in de arena is veel beter dan bij een NBA-wedstrijd. Tekenend is dat de finale in Detroit voor meer dan 70.000 toeschouwers gespeeld zal worden. En omdat de verliezers gelijk uitgeschakeld zijn staat elke wedstrijd bol van de spanning.

Dit jaar heb ik zelf voor het eerst ook maar een bracket ingevuld. Mijn vier ploegen voor de Final Four zijn Louisville, North Carolina, Pittsburgh en Memphis. Voor de finale heb ik een 71-69 overwinning voorspeld van Louisville op Pittsburgh. Nou toch nog mijn twee verrassingen: Utah State (11) over Marquette (6) en USC (10) over Boston College (7). We shall see.

[ NCAA ] MARCH MADNESS

Gegadigden? Ik heb de ballen verstand van college hoops. Bij een vriend thuis hebben ze NASN en als ik er ben, en het staat toevallig op, is het prima te pruimen. Ik heb zelfs live wedstrijden gezien en de zoon van Patrick Ewing zien deelnemen aan de Dunk Contest, vorig jaar of het jaar ervoor. Maar als je me vraagt wie er dit jaar kampioen wordt? Ach, ik kies gewoon een team. Vandaag begint 'March Madness' en ik zal in ieder geval een paar wedstrijden mee proberen te pikken.

Door Tiel van den Heuvel

Tactiek één is het opzoeken van de beste 'prospects' van de komende drafts en dan zien waar ze spelen. Ik heb nu al een zwak voor Ricky Rubio, de Spaanse achttienjarige guard. Dat klinkt als een reclame voor een sappig erotisch artikel, en. Whatever. Rubio speelt geen college-ball en komt misschien niet eens in de komende draft terecht. Next. Eens kijken of we namen herkennen.

Niet dus. James Harden wordt omschreven als een Paul Pierce. Niet erg atletisch maar stiekem toch. Dat klinkt mysterieus en daarmee interessant. Hij kan schieten, is sterk, heeft balgevoel en een goede teamgenoot. Dat laatste intrigeert ook, in een tijd waarin iedereen de baas wil zijn zonder ooit voor knecht te hebben gespeeld. James Harden, shooting guard (mooie positie ook) van Arizona State. (*Switcht tabblad*)

Rond de twintig punten en goed voor vijf assists en eenzelfde aantal rebounds per wedstrijd. Stealt bijna twee ballen 'per', hij wekt dus in ieder geval de indruk defense te spelen. Beetje veel turnovers maar wel een goed schotpercentage (+50%, +.35 vanaf de drie). Deze man heeft game! Ik heb mijn favoriete team gekozen.

Arizona State (12) speelt tegen Utah (5) en daarmee is de kans groot dat mijn team er al snel uit ligt. Daarom de oproep. Iemand. IEMAND! Als je een beetje verstand hebt van college-ball, en je zou eens een fatsoenlijk Nederlands artikel in print willen zien. Waar kan dat beter dan op Amerikaanse Topsport.nl? We hebben je nodig!

woensdag 11 maart 2009

[NHL] Pens in de jacht op de play-offs

Het seizoen van de Pittsburgh Penguins verliep lange tijd behoorlijk moeizaam, maar betere tijden lijken nu toch in zicht. De franchise van eigenaars Mario Lemieux en Ron Burkle heeft momenteel de juiste schwung te pakken in de jacht op de Cup. De runner-up van vorig jaar won de laatste zeven duels, bovendien steken Malkin en Crosby in een goede vorm.

Door Harry Weerts

De Penguins wonnen dinsdag na een shoot-out van de Florida Panthers. Pittsburgh wist in de derde periode een 3-1 achterstand weg te poetsen. Zowel Jevgeni Malkin en Sidney Crosby vonden het net. Hiervoor wist de ploeg uit de staalstad na een shoot-out te winnen van de Washington Capitals. Daarvoor werden ook al de Panthers verslagen, evenals de Tampa Bay Lightning, Dallas Stars, Chicago Blackhawks (na over time) en de New York Islanders.

Voor de fans van de Penguins is het bemoedigend dat de ploeg in de over time en de shoot-out weet toe te slaan. Daarnaast lijkt de veronderstelde blessure van forward Petr Sykora mee te vallen. De Tsjech stond tijdens een recente training al weer op het ijs. Verdediger Philippe Boucher kan na een absentie van 18 wedstrijden misschien weer snel zijn opwachting maken.



De Penguins staan momenteel op een zesde plaats in de Eastern Conference, die recht geeft op een plekje in de play-offs. Volgens de huidige stand zou de ploeg uit Pennsylvania het in de eerste ronde moeten opnemen tegen de Washington Capitals. In de reguliere competitie moeten nog 14 duels worden gespeeld. De play-offs beginnen halverwege april.

Binnenkort meer over de laatste loodjes van het reguliere seizoen.

[ MLB ] Terugblik op 2008 (deel 2)

In deel één hadden we het al over mirakels. En we gaan verder waar we gebleven waren: Jon Lester van de Red Sox overwon kanker en gooide een no-hitter tegen de Kansas City Royals. St. Louis Cardinals outfielder Rick Ankiel overwon dan wel geen verslaving of ziekte, maar hij had wel zijn vertrouwen terug en speelde het hele seizoen als outfielder voor de Cardinals, hetzelfde team waarvoor hij ooit begon als getalenteerde pitcher. Door psychische problemen kon Ankiel de thuisplaat niet meer vinden, maar slaan en fielden kan hij gelukkig nog.

Door Yorick Walburgh

In 2007 bevond werper Cliff Lee zich in de minor leagues na een slechte start van het seizoen. Hij was het even helemaal kwijt. Gelukkig voor de Indians behielden ze het vertrouwen in hem en dat werd beloond. Cliff Lee won namelijk de ‘Cy Young award’, de prijs voor de beste pitcher, met gemak. Hij had een record van 22-3 met een ERA van 2.54. De Cleveland Indians hadden veel problemen, maar mochten in ieder geval blij zijn met de klasse die Lee liet zien.

Een andere pitcher van de Indians, CC Sabathia, zou ook nog veelvuldig in het nieuws zijn. Aangezien CC in het laatste jaar van zijn contract was, was het onvermijdelijk dat de Indians (zeker na hun slechte start) hem zouden proberen te traden om nog iets voor hem te krijgen. Sabathia heeft niet lang geleden een zevenjarig contract getekend voor maar liefst $161M, dat hem bindt aan de Yankees. Onder anderen talent Matt LaPorta verhuisde van de Milwaukee Brewers naar de Indians en CC mocht de Brewers in de resterende drie maanden zoveel mogelijk helpen. In dit kwart jaar won hij elf wedstrijden, verloor hij er twee, had een ERA van 1.62 en bracht de Milwaukee Brewers tot de eerste ronde van de playoffs. CC was eigenlijk de beste werper van de MLB het afgelopen jaar maar doordat hij uitkwam in beide leagues kwam hij niet echt in aanmerking voor de prijs. Hij werd nog wel zesde in de verkiezing tot MVP van de National League.



CC Sabathia: Eigenlijk de beste werper van de MLB het afgelopen jaar (foto MLblogs.com)


‘Closer’ Francisco Rodriguez van de LA Angels verbeterde het ‘saves’ record van Bobby Thigpen. Het record was 57 en staat nu op 62 saves. De NY Mets hebben Rodriguez voor de komende drie seizoenen aan zich gebonden.

De Rays waren de verrassing van het jaar wat betreft de teams. In hun tienjarig bestaan hadden de Rays nog nooit een seizoen met meer winstpartijen dan verliespartijen afgesloten en waren ze niet eens in de buurt van de playoffs gekomen. Manager Joe Madden begon in 2007 aan de taak om de vele talenten die de Rays via de drafts hadden verkregen, te kneden in winnaars, in een team dat de World Series zou moeten kunnen winnen. In 2008 haalde men ook het woord ‘Devil’ uit de naam (voorheen Devil Rays), want met de naam van de duivel kan toch niemand winnen? Lang ging het goed en was Tampa Bay te goed voor de Yankees en Red Sox, maar niemand geloofde dat dit team het lang vol zou kunnen houden. Het waren tenslotte geen winnaars, nog nooit hadden ze meer dan 70 wedstrijden in een seizoen gewonnen en er waren toch echt ruim 90+ voor nodig om er te komen.

Tampa Bay had ook geen echte leider en bovendien misten ze vrij veel spelers door blessures. Jongelingen Longoria en Upton, “veteranen” Crawford en Pena en een goede pitching rotatie van Kazmir, Shields, Jackson, Sonnanstine en Garza hielden het vol tot het einde en bleven de Red Sox en Yankees ruim voor. In de playoffs wonnen de Rays in 4 wedstrijden met 3-1 van de White Sox en bevochten ze de Red Sox om een plek in de World Series. Ook tegen de Red Sox kwamen de Rays op 3-1, maar in de American League Championship Series (ALCS) gaat het om een best-of-seven en Boston vocht terug. Een beslissende zevende wedstrijd was noodzakelijk.



De Phillies winnen hun tweede World Series (foto NY Times)


Werpers Matt Garza en rookie David Price hielden de Red Sox tot 1 run en mochten ze zich opmaken voor een World Series matchup tegen de Philadelphia Phillies. Helaas voor de Rays waren de Phillies te sterk, ook al wonnen deze drie van de vier noodzakelijke partijen met maar één run verschil. Niet slecht voor een team waarbij de duurste speler $6M per jaar verdient. En rookie David Price is er volgend jaar het hele seizoen bij, het moet dus nog beter kunnen...

Zoals gezegd, de Phillies wonnen de World Series voor de tweede keer in hun 126-jarige bestaan, en voor het eerst sinds 1980. Velen vonden het vanzelfsprekend dat de Phillies weer zouden winnen, want ’08 was het omgekeerde van ’80. Closer Brad Lidge converteerde alle save mogelijkheden die hij kreeg, 1B Howard sloeg weer vele homeruns en spelers binnen en Utley en Rollins zorgden voor de runs en jonge werper Cole Hamels en veteraan Jamie Moyer (46!) hielden vele tegenstanders op weinig punten. De NY Mets kwamen weer eens te kort om de Phillies van de playoffs af te houden en vervolgens rekende Philadelphia koel af met de Brewers, Dodgers en de Rays.

maandag 9 maart 2009

[NBA] De westelijke play-off race

De play-off race in het westen was vorig jaar bizar. Tot het laatste moment was onduidelijk wie er het thuisvoordeel zou behalen en welke ploeg op de negende plaats terecht zou komen. Dit jaar is het iets minder spannend, want de Lakers worden eerste en de Suns lijken de play-offs te gaan missen. Daar tussen is het echter opnieuw dagelijks stuivertje wisselen. Een korte vooruitblik voor de laatste maand van het seizoen.

Door Chris van Dijk

Los Angeles Lakers (50-12)

De beste ploeg van het westen en misschien wel van de NBA. Hebben nu het beste record en staan acht wedstrijden voor op de nummer twee. Dit geven ze natuurlijk nooit meer weg en zullen dus de topseed zijn in het westen. En zeker als Bynum op tijd terug is de grote favoriet voor het kampioenschap.




Een fitte Bynum kan voor de Lakers het verschil maken (Foto: Getty Images)

San Antonio Spurs (42-20)

Lijken ‘best of the rest’ te worden. Hebben met Drew Gooden zich nog even versterkt vorige week, waardoor ze helemaal klaar zijn voor een ‘title run’. Als iedereen fit is in de play-offs zijn zij naast de Lakers de enige echte titelkandidaat. De belangrijkste spelers weten wat het is om een titel te winnen en slaagden er vorig jaar ook in om het de Lakers redelijk lastig te maken. Dat terwijl Manu Ginobili niet honderd procent was. Zijn de Spurs echter in vorm, dan kunnen ze van iedereen een 7 Game Serie winnen.

Houston Rockets (41-23)

Dit is een ploeg die lijkt gemaakt te zijn voor het reguliere seizoen. Vorig jaar hebben ze dit ook al bewezen door maar liefst 22 wedstrijden op rij te winnen. Om vervolgens in de eerste ronde uitgeschakeld te worden door Utah. Dit seizoen zijn ze Tracy McGrady kwijtgeraakt door een blessure en vervolgens weer beter gaan spelen. Met Yao beschikken ze over een go-to-guy, maar ik verwacht niet dat ze de kwaliteit hebben om ver te komen in de play-offs. Weten ze hun derde positie vast te houden dan denk ik dat veel ploegen graag zesde zouden worden om zo in de eerste ronde tegen de Rockets te spelen.

Utah Jazz (40-23)

De gevaarlijkste outsider voor de titel. Als iedereen fit is. Dat is het grootste probleem geweest. Topscorer en toprebounder Carlos Boozer heeft 44 wedstrijden gemist en spelverdeler Deron Williams was ook niet altijd fit. Jerry Sloan heeft nu echter de beschikking over een complete ploeg en de Jazz hebben elf wedstrijden op rij gewonnen en daar waar ze nog negende hebben gestaan zijn ze al opgeklommen naar de vierde plaats. Het zwakke punt van de ploeg blijft het spelen van uitwedstrijden, waardoor thuisvoordeel (waar het bijna onklopbaar is) zeker in de eerste rondes belangrijk is. Met 2,5 wedstrijd achterstand op de Spurs is een tweede plaats in theorie nog mogelijk, maar met het zware programma van de Jazz lijkt dit er niet in te zitten. Vorig jaar kon de ploeg redelijk meekomen met de Lakers in de play-offs (4-2 nederlaag), dus misschien zit er dit jaar wel een verrassing in.



Carlos Boozer is weer terug bij Utah (Foto: Soulhonky)

New Orleans Hornets (39-22)

De Hornets waren vorig seizoen de verrassing van de NBA en liepen de topseed pas op de laatste dag mis. Dit seizoen gaat het echter minder in New Orleans. Bijna was het seizoen helemaal over toen de Hornets Tyson Chandler naar Oklahoma City stuurde. De Thunder zagen op het laatste moment echter af van de trade, waardoor Chandler nog steeds in New Orleans speelt. Met Chris Paul hebben de Hornets de beste pointguard van de league en het is te hopen dat Paul in de play-offs zich opnieuw kan verbeteren. New Orleans lijkt niet de ploeg te hebben om de Finals te halen, maar heeft het zeker in zich om een van de topploegen te verrassen in een serie.

Portland Trail Blazers (39-23)

De jonge ploeg van Portland heeft dit jaar weer stap gemaakt. Vorig jaar verrassend lang in de play-off race gebleven en dit jaar gaan ze de postseason zeker halen. Met Brandon Roy heeft de ploeg een superster in wording, maar ook de rest blijft zich elk seizoen verbeteren. Greg Oden heeft zijn keuze boven Kevin Durant nog niet helemaal waar kunnen maken, maar heeft het in zich om een belangrijke rol in de play-offs te gaan spelen. Als hij fit kan blijven en als hij niet te veel onnodige fouten maakt. De play-offs zullen echter vooral een leerproces worden voor de Blazers. Zij moeten echt hopen dat de stand zo blijft en dat ze tegen de Rockets mogen spelen. Dat is de enige kans die ik ze geef om de eerste ronde te overleven.

Denver Nuggets (40-24)

Chauncey Billups heeft hier zijn waarde meer dan bewezen. Na de trade van Iverson voor deze spelverdeler is Denver steeds beter gaan spelen. Ook Nene is bezig aan een topseizoen, wat er voor gezorgd heeft dat de Nuggets lang bovenin het westen mee hebben gedraaid. Nu zijn ze met Portland en Utah in de strijd om de titel in de Northwest division. Belangrijk omdat de winnaar zeker is van een ranking bij de eerste vier, met dus als gevolg een minder goede tegenstander in de eerste ronde. Gezien het zware programma nog van Utah en de onervarenheid bij Portland geeft ik ze een goede kans om hun divisie nog te winnen.

Dallas Mavericks (38-25)

Mogen als de stand zo blijft in de play-offs nog vier wedstrijdjes tegen de Lakers spelen voor ze op vakantie mogen. Dallas heeft dit seizoen weinig last van blessures gehad (alleen Jason Terry heeft een tijdje niet gespeeld) en hebben daar niet van geprofiteerd. De top van de ploeg lag in 2006 toen het in de Finals verloor van Miami. Daarna is het alleen maar minder geworden en hebben het geluk dat Amare Stoudemire geblesseerd is geraakt, waardoor de Suns de nummer negen zullen worden. Maar op papier is dit de minste van de negen play-off kandidaten en ze zullen na de eerste ronde zeker weer thuis zitten.

Phoenix Suns (34-29)

Phoenix staat vier wedstrijden achter Dallas en gaat dit denk ik niet meer goed maken, zeker nu Amare de rest van het seizoen uitgeschakeld zal zijn. Dat is jammer, want Phoenix is toch de ploeg die basketbal weer leuk gemaakt heeft voor het grote publiek met hun spelstijl. Dit seizoen werd er afgerekend met het Seven Seconds or Less (schieten waar mogelijk binnen zeven seconden in de schotklok) met als gevolg dat het een middelmatige ploeg werd. Na het ontslag van Terry Porter ging de snelheid en het spelplezier weer omhoog met in het begin veelbelovende resultaten en een opgeleefde Shaquille O’Neal. Maar het verlies van Amare zullen ze niet op kunnen vangen en waarschijnlijk wordt het dus de lottery in plaats van de play-offs.

De play-off race wordt dus weer bijzonder spannend dit jaar, met slechts 4,5 wedstrijd verschil tussen de nummers twee en acht en er zit zelfs maar één wedstrijd tussen de nummers drie en zeven. Een blessure kan dus van grote invloed op het naseizoen zijn. Alleen de Lakers zijn zeker van hun eerste plaats en kunnen zich rustig gaan voorbereiden op de play-offs. Voor de rest is elke wedstrijd belangrijk om met een zo gunstig mogelijke uitgangspositie de play-offs in te gaan.

[ NBA ] Charlie Villanueve heeft me ge-twitterd!

Internet is een zegen voor sportfans. Voor iedereen met een gezonde interesse in een willekeurig onderwerp, nu we het er toch over hebben. Ik groeide als tiener op met internet en met een vader die altijd voorop probeerde te lopen met technisch vernuft. Zodoende heb ik nu denk ik een jaar of vijftien ervaring met het medium. Dat is lang, toch? Toch? In het kort weet ik niet hoe het is om géén verbinding met het web te hebben. Ik schrijf voor een weekblad. Hoe deden ze dat vroeger, zonder internet? En ik ben voortaan fan van de Milwaukee Bucks. Dat was me zonder internet ook nooit gebeurd.

Door Tiel van den Heuvel

Lees het complete verhaal op powerforward.nl.

donderdag 5 maart 2009

[ NBA ] Teams in opmars

De Phoenix Suns hielden me bijna voor de gek. Bijna. Ze scoorden drie wedstrijden op rij 140 punten of meer en zagen er, toen ze besloten weer te gaan rennen, weer uit als het team dat best een titel had kunnen winnen, een paar jaar terug. Bijna geloofde ik ze. Totdat het besef me raakte dat de drie gewonnen wedstrijden tegen de Clippers (twee maal) en de Thunder waren. Realiteit daalde op me neer als een natte deken, en toen ik er onder uit kwam bleken twee andere teams een stille run te maken. Met de play offs in het vooruitzicht, is het wellicht tijd bang te worden voor Miami en Detroit.

Door Tiel van den Heuvel

Allereerst ga ik hier niet beweren dat Detroit of Miami kampioen wordt. Absoluut niet. Daar heeft Miami te weinig rebounders voor en teveel spelers die geen Wade heten. Detroit heeft een gemotiveerde Iverson als zesde man nodig om voor herrie in de keuken te zorgen, maar Iverson wil niet koken vanaf de bank. Wie had gedacht dat de afwezigheid van 'The Answer' Detroit weer een sappig team kon maken? Ik niet, zoveel is zeker, maar vijf man diep ga je er aan in de play offs. Ze hebben Iverson nodig, alsof ze in zo'n film zitten waar voor de slechterik een heldenrol is weggelegd op het eind. Darth Vader (ik ben geen Starwars-nerd en ga de spelling niet checken) die Luke Skywalker op het eind toch redt. Heroisch.

Pat Riley, de Baas bij de Miami Heat, is een genie. Is er een betere 'team president' in de NBA? Riley heeft de afgelopen jaren de ene na de andere trade met schijnbaar onmogelijke contracten voor elkaar gekregen. Hij landde Shaquille O'Neal en kickte hem buiten toen vader tijd zijn sporen op Shaq achter liet. Hij kreeg het vette contract van Shawn Marion, een goede speler, en toen dit niet bleek te werken wist hij ook Marion te verschepen voor een nieuwe O'Neal, Jermaine. En hoewel de cijfers het (nog) niet laten zien vaart Miami wel bij de komst van 'the Other'. Hij eist respect op in de bucket, kan verdedigend wat brengen en maakt van Miami een gebalanceerder team. Verder laat Jamario Moon, die als wisselgeld bij de deal betrokken leek, zien dat hij een startende small forward in de league is. Moon, anti-Walker (© at.nl).



Dwyane Wade wint finales in zijn eentje. Wie stopt hem in de eerste ronde? (Foto Victor Baldizon/NBAE/Getty Images via NBA.com)


Miami wil Boston en Orlando niet tegenkomen in de play offs. Tegen andere teams, ook tegen Cleveland, hebben ze kansen. Zolang de centerpositie geen al te grote rol speelt in een wedstrijd, heeft Miami altijd kansen. KG en Perkins zouden tegen de Heat vrij spel hebben, Howard zou zich voelen als een kind in Willy Wonka's chocoladefabriek. De rest kan de 5-positie niet uitspelen en staan voor de NBA's ergste nachtmerrie: Hoe gaan we in God's naam Dwyane Wade, de meest 'clutch' speler in de NBA, afstoppen? Die man wint finales in zijn eentje. Een eerste of tweede ronde zou kinderspel moeten zijn.

De Detroit Pistons zijn altijd een team geweest dat magie uit de chemie haalde. Zonder aanwijsbare superster maar met onmiskenbare connecties tussen de spelers, wisten de Pistons zes jaar op de rij de finales in het oosten te halen. De ruil Billups - Iverson was een truc om geld vrij te maken voor de komende zomers en de korte termein werd min of meer weggegooid. Wél geloof ik dat er in het Pistons-hoofdkwartier een sprankje hoop leefde. Misschien dat Iverson zijn laatste kans op een titel rook en zijn oude vorm kon terugvinden. Zulks is niet gebeurd.

De chemie in Detroit, om even bij de scheikundige metaforen te blijven, reageert sinds de komst van Iverson als water en zeep. Het mixt totaal niet. Enkele weken terug kwam het inzicht dat Rip Hamilton én Iverson in de starting five niet ging werken. Iverson vanaf de bank voelt als een bitchslap in het getattoeerde gezicht van de G en was geen optie. De beschaafdere en bescheidenere Rip Hamilton zou er mee kunnen leven, dacht coach Curry. De Pistons begonnen aan een losing streak van zeven wedstrijden en bij Rip begon het te jeuken. 'Put me back in, coach!'



De Pistons zijn bezig met een indrukwekkende opmars. Pas op. (Foto Steve Babineau/NBAE/Getty Images via NBA.com)


Curry maakte bekend Rip weer een kans te geven en Allen Iverson de zesde man te maken. Voor Iverson kwam het goed uit dat hij geblesseerd raakte aan zijn rug. De wereld ziet nu een geblesseerde Iverson die niet speelt, terwijl de geruchten zijn dat er een gezonde Iverson in 'the Palace' zit die gewoon geen genoegen neemt met een rol als zesde wiel aan de Pistonwagen. Jammer. De starters zien er uit als een legitiem play off team dat Boston en Cleveland wel eens de bibbers zou kunnen bezorgen. Met Iverson op de bank heb je dé sixth man van de league, na Ginobili. Nogmaals, ik zeg niet dat ze gaan winnen, maar we kunnen van ze gaan genieten.

woensdag 4 maart 2009

[ NBA ] Marbury's impact op de Celts

Stephon Marbury basketballt weer. Na een jaar lang touwtrekken werd hij uitgekocht door de New York Knicks en inmiddels speelt hij enkele kilometers verderop, in Boston. Marbury de Celtic, wat is zijn impact? Zoals altijd zijn de meningen zo uiteenlopend als de impressie over de speler zelf. De één vindt hem een baller, de ander een terminale ziekte in de kleedkamer. Voor nu straalt er een glimlach op het gezicht van Stephon. (Zonne)Schijn?

Door Tiel van den Heuvel


Hoewel conclusies niet te trekken zijn na twee wedstrijden, lijkt Marbury's rol in de diepten van Boston duidelijk. Tot nu toe speelt hij 12 minuten per wedstrijd, goed voor vier punten en 2.5 assists. Hij schiet tegen een goed percentage (45%) maar wat de boxscore niet laat zien, is dat zijn defense niet bestaat op dit moment. In Boston, dat als team een geweldige verdediging speelt, werkt dat niet in zijn voordeel. Maar nogmaals: Na twee wedstrijden is het moeilijk conclusies te trekken. Marbury is nooit een verdedigende stopper geweest en hij moet de strategiën van coach Tom Thibodeau nog leren. Dat komt wel.

Marbury's gezicht straalt. Of je van de man houdt of hem veracht; plezier werkt altijd aanstekelijk. Marbury laat zich in de wedstrijden niet afleiden van de vrij unieke, vreemde situatie waar hij zich in bevindt. Hij lijkt de miljoenen ogen in zijn rug niet voelen, alle mensen en media die hem met hun kwade blikken willen laten struikelen. In plaats daarvan juicht hij als een halve idioot bij elke actie van Boston die ook maar een beetje op basketball lijkt. Glen Davis die aanlegt voor een drietje kan nog rekenen op de support van ex-Starbury.



Stephon Marbury straalt. Hoe zit het met de Celtics' toekomst? (Foto Brian Babineau/NBAE/Getty Images, via NBA.com)


Rajon Rondo lijkt de enige die slecht vaart bij de komst van Marbury. Hij oogt weer als de onzekere guard uit voorgaande jaren die een hongerige veteraan voor zich ziet. Nu komt die veteraan echter niet van een ander team, maar wacht hij op vermoeidheid of een verzwakking van Rondo, om voor hem in te vallen. Marbury wekt de indruk een rol als 10e man van de Celts prima te vinden, Rondo lijkt dit anders te interpreteren. Sinds Marbury er is had Rondo één keer 17 assists, knap, maar hij scoort minder (-6 ppg), schiet minder, heeft minder steals (-1.5 spg) en hij oogt gewoon niet zo goed. Vertelt iemand hem dat iedereen hem liever op het veld ziet dan Marbury? Zijn plek in Boston is veiliger dan een kluis in het Vaticaan.

In het laatste stukje laten we de statistieken varen en komt hoop om de hoek kijken. In het kort: Door alles wat Marbury ooit gedaan heeft hoop ik met mijn hele hart dat de Celtics met hem in de gelederen nooit een kampioenschap winnen. In Harry Potter komt een jonge Voldemort op een gegeven moment naar Dumbledore om te soliciteren naar een plek op Hogwarts. Voldemort is dan al bijna zijn kwade zelf en vraagt Perkamentus of hij niet gehoord heeft wat Voldemort wel niet gedaan heeft op zijn verre reizen. Dumbledore zegt dat hij inderdaad het één en ander gehoord heeft, 'en ik (hij) zou enorm teleurgesteld zijn als ook maar de helft ervan waar is'. Zo voel ik me over Marbury. Als ook maar een kwart van de verhalen hem écht schetst, hoop ik dat de man nooit enige roem zal kennen. Go Lakers!

maandag 2 maart 2009

[ NFL ] Matt Cassel een Chief

Matt Cassel, één van de openbaringen van het afgelopen NFL seizoen, is een Kansas City Chief. Na de Patriots vorig jaar naar een 11-5 record te leiden, is Cassel samen met linebacker Mike Vrabel geruild voor een pick in de tweede ronde. Er zijn vast redenen voor de Pats om dit te doen, maar ik zie ze zo snel niet.

Door Tiel van den Heuvel

De Patriots zetten met de move wel erg hoog in op het volledige herstel en de schijnbaar eeuwige jeugd van Tom Brady. Brady raakte in de eerste minuten van het '08 seizoen geblesseerd en Cassel deed het meer dan aardig in zijn afwezigheid. 11-5 is vrijwel elk jaar goed genoeg voor de play-offs, en was beter dan de 10-6 die Brady het jaar ervoor bij elkaar gooide.

Wat de move ook opvallend maakt is de 'franchise tag' die de Patriots eerder op Cassel plakten. Een franchise tag bindt een speler min of meer aan een club. Cassel stond op het punt een free agent te worden en door de tag kon Patriots elk aanbod van andere clubs matchen, om Cassel te behouden. Die nood was schijnbaar niet zó hoog.

Kurt Warner

In gerelateerd nieuws is het rumorig rond quarterback Kurt Warner. Warner, lid van de Cardinals, liet kort na de verloren Superbowl weten in Arizona met pensioen te willen gaan. In de Free Agency die volgde kwamen beide kanten nog niet tot overeenstemming, en de geruchten gaan nu dat Warner zijn heil ergens anders zoekt.

Zijn laatste reis ging naar verluid naar de 49'ers, die zich net te zwak in de NFC vonden. Zij voelen zich waarschijnlijk een goede quarterback verwijderd van de play offs en doen nu moeite voor Warner. Vraag van deze kant: Warner is 38 en vraagt naar verluid 14 miljoen. Is dat niet wat veel, vooral als je een 10e en een 43e pick in de aankomende draft te besteden hebt?

zondag 1 maart 2009

[ NHL ] Countdown to trade deadline

Op het moment van publicatie is het nog enkele uren voor het verstrijken van de trade deadline. De laatste kans voor veel teams om zich nog te versterken met het oog op play-offs, of juist met de verdere toekomst in het vizier. Een goed moment om eens de trades van februari op een rijtje te zetten.

Door Harry Weerts

Op 3 februari beten de Anaheim Ducks en de New Jersey Devils het spits af voor wat betreft de februari trades. Verdediger Sheldon Brookbank verhuisde van Newark naar California, de Devils legden daarentegen beslag op center David McIntyre.

De Ducks zijn in een bikkelharde strijd verwikkeld om een play-off positie, daarom was het team uit Anaheim de laatste weken druk op zoek naar versterkingen. Een dag later werd namelijk rechterflankspeler Mike Brown bij de Vancouver Canucks losgeweekt. Nathan McIver volgde de omgekeerde weg en versterkte de gelederen in General Motors Place.

Ook de Carolina Hurricanes zijn nog niet zeker van de play-offs en roerden zich daarom op de trade market. Zij namen op 7 februari de Finse linkervleugelspeler Jussi Jokinen over van de Tampa Bay Lightning, in ruil voor Wade Brookbank, Josef Melichar en Carolina's draft pick uit de vierde ronde van dit jaar (nog niet bekend wie).

Montreal lijkt wel vrij zeker van een play-off plek. Daarin wil het goed voor de dag komen. Mathieu Schneider werd op 16 februari overgenomen van de Atlanta Thrashers om de defensie te versterken, bovendien krijgt Montreal een speler uit de draft van Atlanta. De Thrashers krijgen in ruil daarvoor van de Canadiens de keuze uit de tweede ronde van de draft van dit jaar en de 3rd pick van de draft van 2010.



De New York Islanders maken een kleurloos seizoen door. De ploeg uit Uniondale staat onderaan in de Eastern Conference. Jong bloed moet voor een betere toekomst zorgen. Daarom werd op 20 februari de jonge forward Dean McAmmond overgenomen van de Ottawa Senators. De dit seizoen tegenvallend presterende Senators kregen daar center Mike Comrie en verdediger Chris Campoli voor terug.

De Pittsburgh Penguins, runner-up van vorig jaar, dreigen de play-offs te missen en roerden zich daarom ook in februari. Op de 26ste van deze maand namen zij het aanvallende talent Eric Tangradi en left winger Chris Kunitz over van Anaheim. Verdediger Ryan Whitney volgde de omgekeerde weg. Hij moet de ploeg aan de Westkust meer defensieve zekerheid bieden.

Diezelfde dag ruilden de Dallas Stars en de Montreal Canadiens ook nog spelers. Forward Steve Begin ging van Montreal naar Dallas, verdediger Doug Janik vice versa.

Het ziet er niet naar uit dat in de laatste uren nog trades op handen zijn.