Deze site verhuist naar www.hoopinie.nl. De artikelen op die site zullen langer zijn, met méér mening en hopelijk méér discussie. Verhuis met me mee, laat weten wat je van de nieuwe site vindt. Vrijdag gaat, als het goed is, het eerste artikel online.

Groeten,

Tiel van den Heuvel



Doorzoek deze site
Aangepast zoeken

woensdag 27 mei 2009

[ Algemeen ] Amerikaanse Topsport op Hyves

Dames, heren. Amerikaanse Topsport is tegenwoordig ook op hyves te vinden. Ik heb een account aangemaakt (amerikaansetopsport.hyves.nl) en ik hoop eigenlijk op wat welwillendheid van jullie kant. Voeg me aub. toe en stuur de site door naar vrienden van wie je denkt dat ze de site ook wel kunnen waarderen. Reden hiervoor is eigenlijk simpel.

Ik wil méér met deze site. Meer lezers (we zitten nu op enkele tientallen per dag) zorgen voor méér aandacht van de sport. Meer discussie over de topics, meer onderwerpen die door lezers aangedragen worden, meer ingezonden stukken. Ik denk dat de site echt een platform kan worden waar mensen bij elkaar komen die hun passie gemeen hebben. Waar gebeurt dat anders op het Nederlandse web? Met een grotere groep lezers zouden we prijsvragen kunnen organiseren, iets wat ik eigenlijk deze NBA play offs al had willen doen, en volgend jaar hoop echt te kunnen brengen. Met méér lezers wordt de site gewoon leuker. Discussie is goed. Ik denk dat ik dit al ooit eerder heb gebruikt maar hier komt 'ie: 'Show me a room of people that agree, and I'll show you a perfectly dull evening'.

De laatste tijd gaat het goed met de site. De tongen komen los, er wordt gereageerd. Maar het zou leuk zijn om in plaats van twee reacties, er twintig te hebben. De NBA finals komen er aan! Laat ze hier besproken worden! Dus nogmaals: Voeg me toe op hyves, stuur de gegevens door aan vrienden. Op de hyves kun je vervolgens onderwerpen aandragen die dan hier eventueel besproken worden. Verder kan ik groepsberichten sturen als ik of Harry een nieuwe blog heeft gepost of als er ander nieuws van het front te melden is. We hyven!

[ NBA ] Mo Money, Mo Problems

Wow. 3-1 Voor de Magic. Zeggen dat ik dit niet verwacht had, zou een grotere understatement zijn dan zeggen dat het 'iets te druk' was in Hillsborough, op de staanplaatstribune van de Liverpoolsupporters in '88. De Magic spelen op elk front beter dan de Caveliers, die drie stappen terug hebben gedaan sinds het reguliere seizoen. Het is terug naar de tactiek die winst garandeert tegen matige ploegen, maar in de conference finals gewoon niet volstaat. Geef LeBron de bal, en kijk wat er gebeurt. En dan denk ik: Mo Williams! Doe je bek eens open!

Door Tiel van den Heuvel

LeBron James heeft in vier partijen tot nu toe 169 punten gescoord. De Caveliers als team hebben er 405 gemaakt. Je kunt niet verwachten om veel wedstrijden te winnen als je superster meer dan veertig procent van je punten maakt én de beste speler van het andere team (Turkoglu) af moet stoppen én assists maken omdat mensen hun eigen schot niet creëren. De Caveliers vragen op dit moment méér van LeBron dan de Bulls ooit van Jordan vroegen. Jordan had mensen klaar staan om een goede tweede optie te zijn. Bij de Cavs zou dat Mo Williams moeten zijn maar Mo laat het afweten als Ramada in Hot Shots, part deux als ze Topper Harley op het station laat staan wachten. Is dat de tweede keer dat ik die film als vergelijking gebruik? Ik denk het wel. Kijk die movie!

Mo Wiliams schiet tot dusver 23 van zijn 71 pogingen raak (ongeveer 30 procent). Hij heeft wel voor dreiging gezorgd, kwam ook op de vrijeworplijn terecht maar het wordt tijd dat je schotjes gaat maken Mo! Je beloofde een overwinning in game vier: 'Guarantee we're going to win the series? Yeah, yeah. We are down 2-1. But there is nobody on this team and definitely not myself that says we are not going to win this series.'. Dat zijn sterke woorden, in retrospect, als je gisteren een wedstrijd in overtime verliest en op een haast onoverbrugbare achterstand komt.



Nog twee punten voor 'the King', maar hij kan het niet alleen! (foto Nathaniel S. Butler/NBAE via Getty Images)


Mijn probleem met Mo Williams is niet dat hij niet probeert. Hij is geen Lamar Odom bij de Lakers of Big Z, die gewoon niet in de wedstrijd voorkomen. Het is dat hij het niet brengt. Mo kan, nu de intensiteit van de play offs zijn hoogtepunt bereikt, zijn schotjes en acties niet meer maken. Misschien wel op eenzelfde manier als LeBron (laat de haat maar komen) ineens een turnovermachine is. Hij maakt schot na schot na schot maar neemt wel het overgrote deel van het balverlies voor zijn rekening.

Laatste probleem met Williams is dat hij overklast wordt daar Rafer Alston. Nog een vergissing van mijn kant: Ik dacht dat Rafer zou instorten als de beurs, als de play offs eenmaal begonnen waren. De prachtige 'slap' die hij Eddie House verkocht versterkte dat gevoel. Maar de man schiet goed, heeft goede passjes en geeft hoop aan mensen als ik dat prachtig basketball haast als een dans gespeeld kan worden én effectief kan zijn. De nonchalance waarmee hij plays maakt werkt verfrissend in een league waar Jose Calderon en Tony Parker (en bijna elke andere guard) gerespecteerde namen zijn die werkelijk altijd serieus kijken. Ik mag Alston wel, en dat is ooit anders geweest. Wat gebeurt er met me?

Voor de schijn van objectiviteit moet één naam nog even besproken worden. Michael Pietrus speelt als een beest. Er was een tijd dat hij in Miami genoemd werd, hij zou gehaald worden. Toen zag ik de hype niet, nu snap ik het volledig. Pietrus is een werker, iemand die 'het smerige werk doet'. Zonder er al te veel terug voor te krijgen is hij in staat LeBron een beetje moe te maken. Hem een beetje te laten werken voor iets moeilijkere schoten. En meer kun je niet vragen, ook al heeft 'the King' meer dan veertig punten gemiddeld. De Magic zijn een slechte match up voor de Cavs. In de aanval door Turkoglu en Lewis, in de verdediging door de openbaring van de play offs: Michael Pietrus.

Losse flodders

* Dwight Howard heeft zijn zesde T te pakken. Nog één technische fout en Howard is een wedstrijd geschorst. Goede timing, Dwight. Hoe f'in moeilijk is het je mond te houden tegen scheidsrechters of tegenstanders?

* Prrt Prrt. De Birdman! Ik heb een goed gevoel over Denver. Ze spelen beter dan de Lakers, mooier ook. Ik wil Chris Courtney Lee harder zien uitblocken dan LeBron laatst deed. Tegelijk: L.A. heeft homecourt teruggewonnen. Kunnen de Nuggets nog een wedstrijd in Los Angeles winnen?

* Los Angeles Clippers luisteren schijnbaar naar aanbiedingen voor de eerste pick. We hadden het een paar blogs geleden over onkunde. Met een nummer één pick staart de kans om te 'rebuilden' je recht in het gezicht. En wat doe je? Aaargh.. Larry Hughes, Jamal Crawford, Jamal Tinsley, dat zijn gokjes die ik waag. Die komen misschien wel in L.A. terecht.

vrijdag 22 mei 2009

[ NBA ] Draft 2009 'gewonnen' door de Clippers

De loterij die de jaarlijkse NBA draft is, heeft plaats gevonden. Enkele nachten geleden besloten de goden die daar over gaan dat de L.A. Clippers dit jaar als eerste uit de kweekvijver van talent mogen vissen. In een draft die een ongekend laag talentniveau heeft lijken de eerste twee picks al vast te staan. Blake Griffin mag de komende weken zeggen dat het een eer zou zijn voor de Clippers te spelen, Ricky Rubio (YES!) kan een huis uitkiezen in Memphis (@*@#$&"!). Voor het eerst in jaren wordt de draft gewonnen door de teams die ook echt het slechtst zijn en critici laten zich horen.

Door Tiel van den Heuvel

De NBA draft beloont teams die niet goed functioneren. Daar komt het commentaar op neer dat veel kenners op het huidige proces uiten. De Sacremento Kings, Los Angeles Clippers en de Memphis Grizzlies zijn teams die niet lopen omdat er fundamentele zaken niet kloppen in de top van de organisaties. Chris Wallace van Memphis staat bekend als de slechtste ruiler in de NBA. Hij is het kind dat één waardevolle flippo ruilt tegen drie exemplaren met een kras, die hij bovendien al heeft. Gewoon omdat het er qua nummers goed uitziet. Bij de Clippers is coach Dunleavy niet in staat een team met Baron Davis, Chris Kamen, Marcus Camby en Eric Gordon aan het ballen te krijgen. En het lijkt slechts drie jaar geleden dat de Kings meestreden om de titel. Nu hebben ze het slechtste record van de NBA en worden ze beloond met de vierde pick dit jaar. Balen, als goede rookie zijnde.

Lees het hele verhaal binnenkort op powerforward.nl

woensdag 20 mei 2009

[ NBA ] Vierde kwart van een lelijke wedstrijd

Gisterenavond vond in Los Angeles de eerste wedstrijd in de serie Denver - L.A. plaats. In een wedstrijd waarin het alle kanten op kon gaan, won L.A. uiteindelijk. Toch waren de eerste drie kwarten zó spannend dat ik besloot aantekeningen te maken bij het vierde kwart, toen ik uiteraard de einduitslag nog niet wist. Dingen om te weten vóór de samenvatting hieronder: Denver begon sterk maar zwakte in het tweede kwart af. Het derde ging weer gelijk op, we gaan met een eerlijke strijd het vierde kwart in.

Door Tiel van den Heuvel

11.19 Kenyon Martin, één van de beste Nuggets vandaag, gaat neer na een beuk van Kobe. Er wordt door de commentatoren vakkundig verzwegen dat deze ram misschien wel eens een klein beetje opzet had kunnen zijn. Martin wordt gewisseld en de Nuggets gaan hem missen. Hij verdedigt als een dolle vandaag en heeft al dertien punten.

10.35 De Lakers leken gebruik te maken van de afwezigheid van K-Mart maar dan is daar, prrt prrt, de Birdman! Chris Andersen met de prachtige 'And1'. De man heeft zelfs een mooi schot van de vrije worp lijn.

9.48J.R. Smith blaft zijn tweede drietje op rij, nadat Kobe Denver net op een lunch van drie punten had getrakteerd. Voor Smith is het de tweede op rij, nadat hij de eerste drie kwarten niks raak leek te kunnen schieten. Denver heeft zijn aanval nodig, alleen Carmelo Anthony schiet fatsoenlijk op het moment.

9.05 Chris Andersen als aanvallende kracht. Tijdens een uitwedstrijd. Waar zijn teamgenoten het laten liggen hosselt Andersen een rebound, krijgt de bal terug, gaat omhoog en mag twee maal schieten. Hij mist de eerste, de tiende klinker voor Denver vandaag, en maakt zijn fout goed met een block op Vujacic.

7.57 Jordan Farmar is teruggekropen in Phil Jackson's speelboekje. Farmar leek geen minuten te gaan klokken in de play offs maar na de schorsing van Fisher kon Jackson eigenlijk niet meer om hem heen. Hij speelt met vertrouwen, maarmee overigens nog niet gezegd is dat hij zijn voornaam verdient.

7.00 Daryl Morey is GM van de Houston Rockets. Hij zegt dat zijn team, en dat zal dan ook wel voor anderen gelden, een 80% kans heeft om een wedstrijd te winnen als de voorsprong gelijk is aan het aantal minuten. Met nog zeven minuten te gaan staan de Nugs zeven voor, maar eigenlijk voelt het niet zo veilig. Kobe liet net zijn moordenaarsgezicht zien.

6.48 En nu in close up. Kobe is op zoek naar zijn knopje om de game 'aan' te zetten.

6.31 Kenyon Martin is terug van zijn wissel. Hij lijkt okay, alsof dat trouwens een vraag was als je K-Mart bent. Geen zwakte van zijn kant. Meteen omhoog voor zijn vijftiende punt. De commentatoren zeggen dat de Lakers moeten leven met Martin die z'n schotjes maakt. De vijftien punten zeggen dat ze dat vandaag niet gaat helpen. Van vier meter en dichtbij is Kenyon vandaag haast een zekerheid.

6.04 Bynum en Odom laten even zien wat er mis is met dit Laker-team. Ze verspelen een rebound door niet te communiceren en elkaar eigenlijk van de bal af te beuken. Denver bal en Bynum pakt zijn vijfde fout zodra de bal in is gepasst. Weer geen goede wedstrijd voor de jonge belofte.

4.14 Arize ploft een driebal om de Lakers binnen één balbezetting te brengen. Het is 94-92 in het voordeel van Denver. Zo snel gaan die dingen. De runs die Denver in de vorige series telkens de overwinning brachten, blijven vandaag uit. Het zal constanter moeten voor de Nugs, en alleen 'Melo lijkt dat te begrijpen.

3.35 'Melo gaat voor zijn 39e punt en eist de voorsprong terug. Phil Jackson wil dat de voormalig gangster afgestopt wordt en heeft daar wat privé tijd met zijn spelers voor nodig. We gaan naar de reclame.



Een grote wedstrijd van 'Melo, maar het was niet genoeg. Verwacht echter nog méér moordpartijen van deze ideale schoonzoon (foto Noah Graham/NBAE via Getty Images)


2.30 Kobe maakt een play die hij al honderden keren in uitvoering moet hebben gebracht. Hij isoleert zijn man op de kop, dribbelt naar rechts. Maar in plaats van de moeilijke bal inside af te maken, speelt hij door naar Fisher voor de drie. Netjes! De voorsprong voor L.A., 97-96.

2.07 Pau Gasol met eerst een block en dan een charge. Wie informeert hem even dat hij dat niet hóórt te doen? Overigens heeft hij van mij nog steeds geen fan gemaakt. Bijna vrije dunks die Nene vandaag heeft gemaakt (waar is hij trouwens?) kun je op Pau afschrijven. Hij wilde niet op zijn poster komen en meed de Braziliaan daarom alsof die de varkensgriep had.

1.53 Het is 'winningtime' en Gasol wordt voor zijn harde werken eerder beloond. Hij krijgt de bal in de post, fout, twee maal. Na de vrije worpen van Gasol mag iemand Carglass bellen voor de sterretjes in de ruit achter de ring. Twee bricks, anti-clutch.

1.38 Billups neemt zijn moeilijkste schot van de wedstrijd en maakt hem. Pau Gasol vist een notitiebroekje uit zijn tenue en noteert snel wat Spaanse aantekeningen. Door Billups drie staan de Nugs 99-97 voor.

1.14 Pau bladert vlug in het boekje als hij naar de lijn wordt gestuurd. Nene heeft zijn zesde fout gemaakt. Goede eerste helft gehad, daarna zwakker. Gasol maakt beide vrije worpen, tot zijn credit, en we hebben een gelijkstaande ballgame.

30.5 seconden Kobe zinkt zijn vrije worpen. Dit belooft een vrije worpen shootout te worden, een soort afvalraceje. Ik schat Denver's kansen daarin niet hoog in, ze hebben veel te veel gemist tot dusver.

28 seconden In de series tussen Boston en Chicago bleven we horen hoe één 'play' een series kan beslissen. Als Denver met 4-3 van L.A. verliest, hoe vaak zouden ze dan terugdenken aan de inbound die ze vern***ten in game één? Anthony Carter is er in gekomen voor Chris Andersen. De kleine Carter kan de bal niet passen en turnt hem over. Trevor Arize verslaat Billups op snelheid en mag eindeloos doordribbelen en passen tot de fout op Kobe gemaakt wordt. Vrije worpen.

10 seconden Zie 30 seconden.

6 seconden Billups zorgt voor (waarschijnlijk) valse hoop door een drietje te ijsen, waardoor L.A. nog maar één punt voor staat. Vrije worpen na .2 seconden, wat een record moet zijn. Guess who?

5.8 seconden Kobe op de lijn. Ballgame. Overmorgen wedstrijd twee, ik heb er zin in.



Trevor Ariza maakte met zijn steal misschien wel de play van de wedstrijd (foto Kevork Djansezian/Getty Images via NBA.com)



Final Thoughts

Kobe en Carmelo waren groots deze wedstrijden maar om volop van deze strijd te kunnen genieten wil ik méér zien. Méér van Billups, die niet goed schoot deze wedstrijd maar wel goed passte. Méér van Nene, die de eerste helft domineerde maar daarna leek te denken dat het wel goed was zo. Méér van Odom, Gasol en Bynum die wel goed... Wat deden ze eigenlijk goed? Op de grote scores van Bryant en Anthony na was deze wedstrijd het bekijken haast niet waard. Het publiek in Los Angeles ging ook niet los zoals ze dat in Denver kunnen en voegde dus ook weinig toe.

Tot slot een bedankje voor de reacties! Een blog is altijd leuk als er gereageerd wordt. Zelfs (of eigenlijk: vooral) als we het totaal niet eens zijn. Keep 'em coming!

dinsdag 19 mei 2009

[ NBA ] Denver en Cleveland uitgerust uit de startblokken

Zonder research te doen durf ik te zeggen dat het niet vaak voorkomt dat extreem goed uitgeruste teams in de halve finales spelen tegen ploegen die hard hebben moeten werken. Zelden waren de contrasten zo groot. De Cleveland Caveliers hadden slechts acht wedstrijden nodig (4-0, 4-0) om in de finale van het oosten Orlando te treffen. De Magic komen van een slopende zevensetter tegen de Celtics. Zijn ze klaar? In het westen is de vraag zo mogelijk nog interessanter. Zijn de Lakers zo kwetsbaar als ze lijken of moeten ze, net als Boston vorig jaar, gewoon even inkomen? Ik weet het niet.

Door Tiel van den Heuvel

Cleveland - Orlando draait om drietjes. De Orlando Magic zijn duidelijk van een afstand en als Dwight Howard zijn dominante spel volhoudt zal de ruimte voor de Magic's schutters wijd open zijn. Cleveland verdedigt daar niet goed op. Aan de andere kant zijn de Caveliers misschien wel net zo effectief van de drie. Waar Howard voor ruimte bij de Magic zorgt, eist LeBron voor de Cavs alle aandacht op. En er zijn niet veel betere pointguards in de league dan LeBron James en nee, dat is geen typefout. LeBron zal teamgenoten vinden met goede passes. Het gaat drietjes regenen in de finale van het oosten.

Buiten Dwight Howard en LeBron James ben ik benieuwd naar de prestaties van drie mannen. Vraag één: Zet Rashard Lewis zijn sterke streken voort? Hij was in de laatste wedstrijden in Boston best goed. Niet '112 miljoen in zes jaar' goed, maar toch heel aardig. Iemand heeft hem verteld dat hij zijn snelheid kan combineren met zijn 'range' en dat maakt hem een stuk gevaarlijker. Ten tweede wil ik zien wat Mo Williams brengt. De spanning stijgt en er is geen belangrijkere rol dan die van de pointguard. Vooral als die ook de tweede optie achter LeBron is, als een soort van verzekering voor de zeldzame minuten dat het basketball niet van King James lijkt te komen.



De bal naar Dwight en maak van LeBron een schutter. Dan hebben de Magic een kansje. (Foto Brian Babineau/NBAE via Getty Images)


Als derde is het van het allergrootste belang dat Stan van Gundy presteert. De coach van Orlando wordt bij vlagen kinderlijk overklast door zíjn persoonlijke tegenstander. Bij Stan-Van heb ik het gevoel dat hij basketball tegen beter weten in opnieuw uit wil vinden. Moves bedenken waar die niet nodig zijn. Houd je aan twee dingen, Stan: 1) Bal naar Dwight, 2) Maak van LeBron een schutter. Als je dat doet, pak je wellicht wat wedstrijdjes. Als je dat niet doet krijgen we wéér een te korte serie van Cleveland.

De Nuggets tegen de Lakers, daar durf ik minder over te zeggen. De Lakers zien er veel minder goed uit dan ik op dit punt had gehoopt, en stiekem ben ik de titel in mijn hoofd al aan de Cavs aan het geven. Komen de Cavs de Nuggets of de Lakers tegen in de finale? Gevoel: Nuggets, verstand: Lakers.

De Nuggets zijn aan het overpresteren. Niet veel mensen hadden ze voorbij de eerste ronde ingeschat, nog minder (een statistische zekerheid) hadden ze een plek in de conference finals gegeven. De Nuggets hebben een record geëvenaard en bij vlagen het beste basketball van de play offs laten zien. Wat dat betreft hebben ze meer bereikt dan de Lakers, die af en toe een paar kwarten domineerden maar nooit een hele wedstrijd. Maar mijn probleem is dat ze, net als de Caveliers overigens, nog niet echt getest zijn. De Hornets waren een grap dit jaar, een schijnvertoning alsof Hans Klok hun coach was. Chris Paul en David West waren níks waard in die series. In de tweede ronde troffen de Nugs de Mavericks en op Dirk Nowitzki na kwamen ook zij niet opdagen voor de belangrijkste wedstrijden van het jaar.

Wat de Nuggets wél in hun voordeel hebben is hun 'toughness'. Ik heb over de Lakers ooit geschreven dat ze, en hier kunnen we over debatteren, vier van de beste vijfentwintig spelers in de NBA rond hebben lopen. Het is minder voor interpretatie vatbaar als je dat over de Nuggets in de top 25 bandieten zegt. Kenyon Martin, Chris Andersen, Nene en Dahntey Jones zijn schurken die hun 'mannetje' opeten, als dat nodig is om te winnen. Van die vier is alleen Chris Andersen een beetje een probleem. Die brengt in de spotlights niet meer wat ik van hem hoopte te zien. Vooral in uitwedstrijden blinkt Birdman niet echt meer uit en ze kunnen hem tegen de Lakers goed gebruiken.



Is Kenyon Martin te gemeen voor Pau Gasol en de Lakers? (fotoAndrew D. Bernstein/NBAE via Getty Images)


Denver's sterke punten haken perfect in op de zwakte van de Lakers. J.R. Smith kan drietjes poppen, Chauncy Billups moet kunnen blijven domineren. En de grote jongens die ik net noemde zijn 'bad-ass' genoeg om Lamar Odom en Pau Gasol bang te maken. Gasol houdt niet van contact, al is hij daarin iets minder flauw geworden. Maar we zagen het vorig jaar al tegen Perkins en Kevin Garnett, in de finale tegen Boston. Moet hij dan ineens boven K-Mart staan? No f'in way! Kenyon Martin heeft honger, Gasol wordt zijn paëlla.

Deze series komen denk ik aan op de killermodus waarin Kobe Bryant zich bevindt. Een goede Kobe is in het westen goed voor een plek in de finales. Maar daarmee vraag je wel om vier wedstrijden van de soort die hij tot nu toe niet vaak heeft gehad. Als Kobe ongeveer net zoveel punten als schoten heeft, zit je als Lakers in de problemen. Als Kobe zijn jumpers raakt (want die kan Denver niet stoppen), wordt het spannend. Verder wil ik van Gasol en Odom zien dat ik ongelijk heb, en Bynum moet spelen zoals hij dat in game zeven tegen de Rockets deed. Alleen dan gaan de Lakers winnen, anders mag LeBron door K-Mart gepimpsmackt worden. Hoe dan ook, het wordt vet.

[NHL] De play-offs in het Westen

De play-offs in de Western Conference kenden dit seizoen tot zover een aantal spectaculaire clashes. Titelverdediger Detroit zet een nieuwe aanval in op de Stanley Cup, de Californische teams vochten een stevig duel uit en in Chicago herleven oude dromen.

Door Harry Weerts

CONFERENCE QUARTERFINALS


San Jose Sharks vs Anaheim Ducks


De San Jose Sharks waren beste ploeg van heel de NHL in het reguliere seizoen. Het team uit Silicon Valley werd door sommigen als een grote titelfavoriet gezien. In de eerste ronde van de play-offs werden ze gekoppeld aan de Anaheim Ducks. Het 'Disney team' werd 8ste in het reguliere seizoen. Maar twee jaar geleden ging de Stanley Cup nog naar Anaheim en dus kunnen we spreken van een echte Cup fighter.

Anaheim begon de reeks furieus. De eerste twee duels in HP Pavilion in San Jose werden door de Ducks gewonnen, de eerste met 2-0 en de volgende met 3-2. In het derde duel in Anaheim deed San Jose wat terug. De Sharks wonnen met 4-3, dankzij twee doelpunten van Dan Boyle. De Ducks lieten zich daardoor niet van de wijs brengen en wonnen het vierde duel met 4-0.

In de vijfde wedstrijd deden de Sharks wat terug. Ze wonnen in overtime met 3-2, het winnende doelpunt kwam van Patrick Marleau. Maar in de zesde wedstrijd maakten de Ducks het voor eigen publiek af: 4-1.

Voor de vierde keer werd de President's Trophy-winnaar (de beste ploeg van het reguliere seizoen) in de eerste ronde van de play-offs uitgeschakeld. Dit zorgde voor grote teleurstelling in San Jose.


De San Jose Sharks waren de sterkste ploeg in het reguliere seizoen. Maar in de play-offs tegen Anaheim konden ze de favorietenrol niet waarmaken (fotobron: media.canada.com)


Detroit Red Wings vs Columbus Blue Jackets


De Wings zijn de regerend Stanley Cup-kampioen en behoren ook dit jaar tot de absolute favorieten. In de Western Conference eindigden ze het regulier seizoen als tweede. De tegenstanders in de Conference Quarterfinal waren de Columbus Blue Jackets. Het team uit Ohio werd 7e van het Westen en plaatste zich voor het eerst voor de play-offs.

Maar Detroit was een maatje te groot. De Red Wings sweepten de series (4-0). De meeste duels werden met duidelijke cijfers gewonnen. Doelverdediger Chris Osgood gaf blijk van goede vorm. In de eerste drie duels moest hij slechts twee doelpunten incasseren.

Het vierde duel was nog het meest spannend. Detroit won met 6-5. De Slowaak Marian Hossa toonde zich met twee doelpunten een goede versterking voor de ploeg van de Joe Louis Arena. Matchwinner werd echter de Zweedse play-offs killer Johan Franzen.

Detroit zal met een positief gevoel op deze series terugkijken. Voor de Blue Jackets was het een moeilijke eerste kennismaking met de play-offs. Maar het team uit Columbus heeft wel een nieuwe mijlpaal bereikt in haar geschiedenis.

Vancouver Canucks vs St. Louis Blues


In Vancouver smacht men naar succes op het ijs. De Canucks (3e van het Westen) hebben een grote reputatie en dito fanbase, maar de Greatest Prize in Hockey kon in British Columbia nog niet in de prijzenkast worden geplaatst. De eerste play-off ronde tegen de St. Louis Blues (6e) gaf aanleiding voor dromen.

Vancouver won net als Detroit de series door middel van een clean sweep. Echter waren het meestal vrij nipte overwinningen (2-1, 3-0 3-2, 3-2 in OT). Canucks-doelman Roberto Luongo noteerde een shutout in het tweede duel, door alle dertig schoten van de Blues te pakken. Alexandre Burrows werd in het vierde duel de matchwinner door de winnende te scoren in overtime.


De vancouver Canucks waren goed op dreef tegen de St. Louis Blues (fotobron: photos.upi.com)

Chicago Blackhawks vs Calgary Flames

De Chicago Blackhawks zijn een traditieteam. De ploeg uit Illinois behoort tot de 'original six'. Maar de Stanley Cup werd voor het laatst gewonnen in 1961. De Blackhawks werden 4de in het Westen en de tegenstander was de nummer 5 Calgary Flames. De Flames zijn eveneens een illuster team. In 1989 won het de Stanley Cup en in 2004 werd nog de finale bereikt, waarin de Tampa Bay Lightning een maatje te groot bleek. De Canadezen zijn de laatste jaren vaak present in de play-offs.

Het werd een spannende serie. De eerste twee duels werden in Chicago gespeeld, in het fameuze United Center. Het eerste duel werd beslist in overtime. Martin Havlat tekende daarin voor de 3-2 overwinning voor de Blackhawks. In het tweede duel maakte Chicago een achterstand van 2-0 goed in de tweede periode. Een 3-2 overwinning was een feit.

De series verplaatsten daarna naar de Saddledome in Calgary. Hier deden de Flames het beter. David Moss was met twee doelpunten de grote man in de 4-2 overwinning in duel drie. De vierde wedstrijd won Calgary met 6-4, waardoor de stand weer gelijk werd getrokken.

Wedstrijd nummer 5 was weer in Chicago. De Blackhawks lieten er geen gras over groeien en wonnen met 5-1. Daarna keerden de reeks weer terug naar Calgary. Tot nog toe won steeds de thuisploeg. De vraag was of de Flames de stand weer gelijk konden trekken.

Het antwoord was nee. Chicago won met 4-1 en besliste de series. Doelverdediger Nikolai Khabibulin was de grote man. Hij stopte 43 van de 44 schoten van de Flames.

Spoedig meer over de play-offs.

zaterdag 16 mei 2009

[ NBA ] 'Kobe doin' work' op ESPN America

ESPN America brengt 20 mei om 22:00 uur de exclusieve televisiepremière van “Kobe Doin’ Work”, een documentaire over een dag uit het leven van NBA-superster Kobe Bryant. ESPN Films werkte voor deze productie samen met de met een Oscar-genomineerde regisseur Spike Lee. Het eindresultaat is een documentaire van 90 minuten, waarbij de MVP van het 2008 NBA seizoen een dag lang wordt gevolgd. De eendagsbiografie is geïnspireerd op een soortgelijke documentaire met voetballegende Zinedine Zidane, “Zidane – A 21st Century Portrait”.

ESPN Films gebruikte 30 camera’s om de NBA-held vorig jaar april te vereeuwigen. Op die dag speelde het team van basketballer Kobe Bryant, de LA Lakers, een belangrijke wedstrijd tegen de San Antonio Spurs. De filmploeg van ESPN en Lee had tijdens de dag all-access. Voor, tijdens en na de belangrijke wedstrijd. Grammy-winnaar Bruce Hornsby voorzag de montage later van de muzikale aankleding, waarbij ook het lied “Levitate” werd meegenomen.

Voor de productie had regisseur Spike Lee (o.a. ‘Do the Right Things’ - 1989) toestemming nodig van hoofdcoach Phil Jackson, de familieleden van Bryant en NBA Commissioner David Stern. Tot bevredigend resultaat voor Lee: “Het was aan het einde van het seizoen. Een belangrijke wedstrijd op nationale televisie. Het mooie is dat een documentaire zoals deze zich niet laat scripten, terwijl er wel ontzettend veel planning bij komt kijken. Maar dat maakt sport ook zo mooi: het is onvoorspelbaar.” Bryant is volgens Lee zeker één van de grote sporthelden van deze tijd.

De documentaire werd in april voor het eerst getoond op het Tribeca Film Festival. Afgelopen zaterdag mocht het Amerikaanse televisiepubliek al smullen van de film. Op 20 mei is het publiek van ESPN America aan de beurt.

woensdag 13 mei 2009

[ NBA ] Het hart van een kampioen

Props aan de Celtics. Major props. Afgelopen nacht kwamen de C's terug van 14 punten achter in het laatste kwart om de vijfde game van de Orlando Magic te winnen. Zonder KG, zonder goed spel van Ray Allen, Rajon Rondo en Paul Pierce. Dames, heren, ik ga een stuk schrijven waarvan ik nooit had gedacht dat het mijn vingertippen zou verlaten. Ik ga Big Baby Glen Davis én Stephon Marbury de lof toewuiven die zij, tenminste voor afgelopen nacht, verdienen. My God...

Door Tiel van den Heuvel

Twee punten vooraf.

1) Hoe vaak ga je wedstrijden in de laatste seconde beslissen op een jumper van Big Baby, die daarvoor óók al een clutch basket scoorde? Niet te vaak. Orlando speelde in game vier een perfecte defense op Pierce en Allen en als je dan verslagen wordt door Davis, tja, dan heb je gewoon je best gedaan. Je kunt schoten niet afstoppen, je kunt ze moeilijk maken. En je neemt een schotje van Davis boven die van Allen of Pierce, hoe dan ook.

Datzelfde 'geluk' van de C's kwam terug in game vijf en ik ben benieuwd óf en hoe lang we daar iets over gaan horen. Met nog dertig seconden te gaan gooide Eddie House (denk ik) een wanhopige bal richting de ring. Het leek een 24-seconden 'violation' en die werd gecalled. Na overleg werd die teruggedraaid en aangezien de C's de bal hadden gerebound, kregen zij hem. In mijn ogen was het een airball, maar ik moet er nog meer beelden van zien. Misschien zag ik die airball door een lichtverbuiging van mijn anti-Celtics bril. Ik weet het niet.

2) Voordat mijn stuk over Starbury en Big Baby spattert, wil ik even kwijt hoe ernstig ik teleur ben gesteld in de Magic. Gisterenavond gaven ze een wedstrijd weg die ze hadden kunnen en moeten winnen, en het was niet eens voor het eerst in de series. Eerder gaven ze ook al een 20+ punt voorsprong weg, om uiteindelijk nipt te winnen. Dat is geen play offs waardig, laat staan dat het je kampioen kan maken.

Rafer Alston was slecht als guard gisteren, Overpaid Lewis maakte foute beslissingen en Dwight Howard kreeg maar tien schoten en vier vrije worpen. En werd overklast door Big Baby Davis, die hem aanvallend, oh yes ik ga het zeggen, overspoelde. In de Boston Garden werd gedomineerd op een niveau dat sinds de dood van Stalin niet meer is gezien, en Dwight Howard was de dominée. Is dat een woord? Bel de Van Dale.

Stephon Marbury

Steph had gisteren een paar minuten waarin hij niet kon missen en negen punten scoorde voor je "ziekte in de kleedkamer" kunt zeggen. Doc Rivers liet de 'has-been' zo lang staan dat je je afvroeg waar Rajon Rondo bleef. Steph was gisteren de beste guard van Boston en zonder hem hadden ze de pot niet gepakt, zo simpel ligt het. Zelfs verdedigend was hij niet de ramp die we inmiddels aan zijn naam verbinden. Steph kwam opdagen als de veteraan die hij op papier zou moeten zijn, en je moet hem credit geven. Zijn jumper zag er strak uit, zijn dribbel was vol zelfvertrouwen en hij swingde de bal rond als het moest. Hij was, en ik trek een citroengezicht terwijl ik het schrijf, 'goed'.

Big Baby Glen Davis

Ik hoorde het laatst iemand op espnradio.com zeggen. De val van Kevin Garnett is het beste wat Big Baby had kunnen gebeuren. De man heeft een garantie op minuten gekregen, en daarmee simpelweg 'een kans'. En nu de spotlights op hem staan gericht, komt hij in de belangrijkste wedstrijden door als een bulldozer in de verdediging van Orlando. In game vier besliste hij de wedstrijd, in de vijfde ontmoeting was hij samen met Steph het duo dat het vierde kwart naar zich toetrok. Zijn schotje van een meter of vier, vijf, is haast een zekerheidje geworden en hoewel de verfijnde 'touch' ontbreekt doet het gewoon denken aan Garnett en Gasol die hetzelfde vaak doen.

Toegegeven, hij ziet er uit alsof hij een IQ onder het vriespunt heeft en 'Big Baby' is misschien nog te pretentieus voor de uitstraling van Glen Davis, maar hij is een warrior. De defenitie van een kampioen. Boston heeft alle redenen gehad om op te geven toen KG viel. Na een brutale serie tegen de Bulls reageerden ze door de Magic méér dan leuk tegenstand te bieden. Kampioen worden ze niet denk ik, daar is Cleveland op het moment te goed voor, maar de Boston Celtics verdedigen hun titel met eer. Ze voegen glans toe aan de ring die ze al hadden, een legacy zonder te 'repeaten'. En dat komt van een Boston-hater. Geniet ervan, zo'n stuk zal in lange tijd niet volgen.

zaterdag 9 mei 2009

[NHL] De play-offs in het Oosten

Om te beginnen excuses voor het feit dat er enige tijd niet over de NHL werd bericht. Dit kwam door omstandigheden.

Maar het NHL-geweld gaat altijd door. De play-offs dus ook. Inmiddels is het stadium van de Conference Semifinals bereikt. Tijd om de Eastern Conference eens door te nemen. Te beginnen met een terugblik op de Conference Quarterfinals.

Door Harry Weerts

Boston Bruins vs Montreal Canadiens

De Boston Bruins eindigden het reguliere seizoen als sterkste van het Oosten met 116 punten en moesten het opnemen tegen de recordkampioen Montreal Canadiens. De Canadese ploeg wist zich ternauwernood voor post season te plaatsen als 8ste van de Eastern Conference met 93 punten.

Het kwaliteitsverschil werd ook al snel duidelijk. Boston won de series in een overtuigende clean sweep: 4-0. De Bruins wisten in elk duel minimaal vier keer tot scoren te komen. Spelers als Zdeno Chara (captain), Phil Kessel en David Krejci waren goed op dreef. Voor de Habs eindigden de play-offs opnieuw in een deceptie. De laatste Stanley Cup dateert uit 1993 en in Montreal verlangt men terug naar die gloriedagen.


De Boston Bruins waren goed op dreef tegen de Canadiens. Maar het ging er niet altijd even vriendelijk aan toe.

Washington Capitals vs New York Rangers

In deze series werd de nummer twee van het Oosten Washington Capitals (108 punten) gekoppeld aan de nummer zeven New York Rangers (95 punten). Een op papier interessante clash. Dat werd het ook.

New York nam al snel het voortouw. Het eerste duel wonnen de Rangers met 4-3. Dit was voor Capitals-coach Bruce Boudreau aanleiding om goalie Jose Theodore te vervangen door Simeon Varlamov. Maar dat hielp niet direct, want ook het tweede duel werd door New York gewonnen met 1-0. Rangers-doelverdediger Henrik Lundqvist was de grote man met 35 saves.

Maar Varlamov is ook uit het goede hout gesneden. Met 33 saves en een clean sheet hielp hij de Capitals goed op weg naar een 4-0 overwinning. Alexander Semin trof twee maal doel en de ploeg uit Washington was weer terug in de race.

Het vierde duel was weer voor de Rangers (2-1) en dus leek de ploeg van de jonge superster Ovechkin dicht bij uitschakeling. Maar onder extreme druk kunnen ploegen soms boven zichzelf uitstijgen. Dat moet ook met de Capitals zijn gebeurd. In de vijfde wedstrijd wist Washington in een 4-0 overwinning de Rangers-aanvalslijn vakkundig te ontleden en met een 5-3 zege in duel 6 was de stand weer gelijk. In het zevende en beslissende duel in het Verizon Center was het voor beide ploegen dus erop of eronder. Washington trok aan het langste eind met een 2-1 zege. Veteraan Sergei Fedorov werd de matchwinner met zijn 2-1 in de derde periode.


New Jersey Devils vs Carolina Hurricanes


Ook een interessante clash in het Oosten was die tussen New Jersey en Carolina. Twee ploegen die in recente jaren nog de Stanley Cup wonnen. De Devils eindigden als derde in de Eastern Conference (106 punten) en de Hurricanes als zesde (97 punten).

New Jersey won het eerste duel overtuigend met 4-1. Goalie Martin Brodeur was goed op dreef met 18 saves op 19 schoten. In het tweede duel trok Carolina echter de stand gelijk. Tim Gleason scoorde in de overtime de winnende (1-2). Ook het derde duel werd in overtime beslecht, met nu de Devils als winnaar. Travis Zajac werd de match winner.

Ook het vierde duel leek op een overtime af te stevenen, maar de Fin Jussi Jokinen wist twee tienden voor het eindsignaal de winnende voor Carolina te scoren, tot uitzinnige vreugde van de ruim 18,000 fans in het RBC Center. De Devils leken zich hierdoor niet van de wijs te laten brengen en wonnen het volgende duel in Newark met 1-0. Brodeur stopte 44 schoten en tekende zo voor een shutout. De Devils dus op één zege van plaatsing voor de volgende ronde.

Maar de Hurricanes lieten het hoofd niet hangen. Hun goalie Cam Ward (oud-Conn Smythe winnaar) is er ook zo een die op beslissende momenten groots kan uitpakken. In het zesde duel tekende hij ook voor een shutout en Carolina won met 4-0. Het zevende duel in New Jersey moest beslissing brengen.

Eric Staal en Jussi Jokinen braken hierin de harten van de Devils-fans door in de laatste anderhalve minuut voor de 3-3 en 4-3 te tekenen. Na een spannende serie gingen de Hurricanes dus verder naar de volgende ronde.


Pittsburgh Penguins vs Philadelphia Flyers


De ontmoeting tussen de Pittsburgh Penguins en de Philadelphia Flyers was een herhaling van de Eastern Conference Final van het voorbije seizoen. De beide kemphanen uit Pennsylvania leken op voorhand redelijk aan elkaar gewaagd. Beide ploegen eindigden in het reguliere seizoen met 99 punten, maar Pittsburgh won de tiebreaker op grond van het totaal aantal overwinning (45 om 44).

De Penguins hadden een licht mentaal voordeel en buitten dat ook direct uit. De ploeg uit het Westen van Pensylvania won het eerste duel met 4-1 en het tweede na overtime met 3-2. Het derde duel in Philadelphia was voor de Flyers (6-3), maar de daaropvolgende wedstrijd won Pittsburgh met 3-1. Daardoor nam de ploeg uit de staalstad een voorsprong van twee duels de series. Vooral goalie Marc-André Fleury was op dreef. Hij liet zich kenmerken als een ware penalty killer.



In het vijfde duel in de Mellon Arena wisten de Flyers met een 3-0 overwinning de spanning weer terug te brengen. De ploeg uit Philadelphia hoopte in eigen huis de stand gelijk te trekken. In duel zes namen de Flyers ook een 3-0 voorsprong. Maar momenten van magie van Sid Crosby zorgden voor een ommekeer. De Penguins wonnen met 5-3 en beslisten zodanig de series.

Binnenkort meer over de play-offs. Ook de Western Conference en de huidige fase worden onder de loep genomen.

[ NBA ] Laten we het even over de scheidsen hebben

De scheidsen negeer ik normaal volledig in mijn stukken. Niet omdat ik ze niet belangrijk vindt maar omdat ze mij niet opvallen. En dat is een goed iets. Zij zijn de stoplichten die het verkeer in de NBA reguleren zodat er geen gewonden vallen en het spelletje eerlijk verloopt. Deze NBA play offs doen de mannen in het zwart-wit hun werk echter dermate slecht dat er iets van gezegd moet worden. Scheve arbitrage heeft de Bulls wellicht de series tegen de Celtics gekost en heeft nu ook al invloed op Houston tegen Los Angeles. Kak!

Door Tiel van den Heuvel

De Lakers tegen de Rockets was gisterenavond al lang beslist in het voordeel van L.A. toen Ron Artest een goede, harde 'statement' fout maakte op Pau Gasol. De oneindig lange Gasol kantelde om als een omgezaagde boom. Dat, en het feit dat Pau op snelheid was, deden het incident erger lijken dan het was. Een goede, harde fout om een lay up te voorkomen. Zou je denken. De naam Artest liet het alarmsysteem van de refs echter dermate hard afgaan dat ze besloten RonRon een 'flagrant two' fout te geven, goed voor accute verwijdering van het veld. Euh?!?

Lees binnenkort het hele verhaal op powerforward.nl

woensdag 6 mei 2009

[ NFL ] We gaan naar de commercials

Als kijker van de NFL of NBA, of wat dan ook, zijn jullie wel gewend aan een stukje reclame. Daarom graag even aandacht voor deze goed zaak. Beeld je maar in dat ja naar zielige zeehondjes zit te kijken namens de dierenscherming. Ofzo.

Onlangs is www.nflnieuws.nl opgericht, een forum dat denk ik goed kan bestaan naast de grootste nfl blog in het Nederlands: www.americanfootball.blog.nl. Kijk er eens rond! En misschien nog groter en belangrijker: Klik hier om een actie van de site te ondersteunen. UPC gaat geld vragen voor het volgen van ESPN America. En dat willen wij als liefhebbers toch niet? Onderteken de petitie!

dinsdag 5 mei 2009

[ NBA ] Zijn de Lakers.... Kwetsbaar?

Bill Simmons zegt vraagt zich in zijn podcasts vaak af vanaf welk punt 'all bets off' waren. Op welk moment in de tijd gebeurt er iets waardoor niks je meer versteld doet staan? In de NBA play offs 2009 was dat moment, tenminste voor mij, een paar nachten terug. De Houston Rockets versloegen de L.A. Lakers in eigen huis met 100 - 92. En voor ik ook maar een minuut van de wedstrijd heb gezien (waarom zendt ILP niet meteen uit?!?) is het moeilijk een verklaring te geven. We nemen maar een kijkje in de cijfers, die vaak boekdelen spreken, en linken die aan kreten uit de media van de afgelopen dagen. Nogmaals, één ding is zeker: Vanaf dit moment kun je beter geen weddenschappen meer aannemen.

Door Tiel van den Heuvel

Ron Artest benoemde Brandon Roy 'de beste speler tegen wie hij ooit gespeeld heeft'. Zei hij dat omdat Roy hem zojuist in de fik had gezet voor 40 punten en de series toch in het voordeel van Houston eindigden? Waarschijnlijk wel. Artest's redenatie was dat niemand ooit 40 punten in zijn grill bakte, Kobe niet, Paul Pierce niet, niemand. Dus is Roy de beste, tenminste voor Artest, en daar is weinig tegen in te brengen. Maar Artest is een stiekeme politicus met een onzichtbare agenda. Hij heeft andere doelen met zijn woorden: Kobe kwaad maken.

Als Kobe in zijn oude spel vervalt (één tegen drie spelen) in plaats van Odom, Gasol en Fisher óók belangrijk te maken, zijn de Lakers een veel zwakker team. In de eerste wedstrijd (terwijl ik dit schrijf heeft L.A. de tweede wél gewonnen) schoot Kobe 31 maal voor 32 punten. Als je superster niet superheet is en rond die 1-1 verhouding schoten-punten zit, is dat geen goed teken. Voor vergelijkende doeleinden: Yao (die niet te stoppen was) had 28 punten met 17 schoten. 'Dat is', aldus Captain Obvious, 'veel efficiënter!'

Hebben de Rockets die wedstrijd dan aan de woorden van Artest te danken? Een beetje. Maar misschien speelt, oh oh, Kobe's ouderdom ook wel mee. Hij neemt méér schoten waar hij vroeger inside ging voor dunks, lay ups en andere makkelijkere schoten. Verder moeten we credit geven aan de Houston defense. Shane Battier mag op Tim Duncan na de saaiste speler in de league zijn, de man weet wat effectief basketball is en is één van de weinigen die Kobe buiten spel kan zetten. Houston speelt heel slim verschillende tactieken op Bryant. Zodra hij een antwoord lijkt te vinden op Battier, switchen ze zodat de meer fysieke Artest hem even aan kan pakken. Frustratie voor Kobe, niet goed voor de Lakers, groot voordeel voor Houston.



"The Great Wall of China" speelt een hoofdrol in deze serie (foto Harry How/NBAE via Getty Images)

Inmiddels is de serie gelijkgetrokken (111 - 98) en ik denk dat L.A. wel genoeg wakker geschud is om toch te winnen. Wat was er vorige wedstrijd anders? Yao werd verdedigd (slechts vier schoten) en Kobe nam wéér 27 schoten. Maar deze waren goed. Goed voor 40 punten. De Lakers' D stond op scherp, ze hadden zelf weinig turnovers, schoten een solide 50% fieldgoals. Maar er jeukt iets op een plek waar ik niet kan krabben. Er is iets mis met deze Lakers. Ik denk dat ik het hele jaar had gehoopt dat ze het zouden worden, dat de voortekenen goed waren, maar dat het er gewoon niet in zit.

De mannen missen de 'wij-zijn-op-een-missie' uitstraling die LeBron wel heeft. Ze verdedigen meestal niet op een kampioenschapsniveau. En met dat laatste zie ik de grootste problemen. Denver is op dit moment (we kunnen hier over argumenteren, weet ik) aanvallend het beste team in de league. J.R. Smith, Nene, Carmelo Anthony en Chauncey Billups. Ik weet eigenlijk niet of de Lakers hen af kunnen stoppen. Niet met de intensiteit en de focus die ze nu tegen de Rockets brengen. Op Yao Ming na zijn dat aanvallend geen supersterren. Als in je in twee wedstrijden dan al bijna 200 punten opgeeft... Phil Jackson heeft werk te doen. Terug naar de tekentafel en er moet iets verzonnen worden. En er moet een zaadje van urgentie in de hoofden van de Lakers worden geplaatst. Dit is nog geen kampioenschapsbasketball.

zaterdag 2 mei 2009

[ NBA ] Coming up, game seven!

Effe vlug voordat ie begint. Game zeven, Bulls @ Celtics. Oh mijn God, oh mijn God, oh mijn God. Zeven overtimes in totaal, in zes wedstrijden, gekkenhuis. Spelers die om beurten choken en performen alsof het niks is. Op één na allemaal wedstrijden die tot het naatje gingen. En vanavond komt er een eind aan de mooiste series ooit. En ik kan hem niet eens live kijken. Of in herhaling. Verdomme.

Effe vlug, paar dingen. Joakim Noah ownt, Brad Miller doet z'n ding. Noem een rookie die het beter deed in de play offs dan Rose, ik ken er namelijk geen. Ben Gordon heeft nog nooit een schot gezien dat hij niet aantrekkelijk vond en nog nooit een schot gezien dat hij niet kon maken. Stephon Marbury speelt zo slecht en onzeker dat het gewoon prachtig is. Ray Allen en Paul Pierce wisselen elkaar af als held, Rajon Rondo heeft bijna een tripple double gemiddeld en staat op als beste guard in het oosten.

Kirk Heinrich doet het leuk, Big Baby Davis verbaast me enorm en... Er is zoveel te vertellen! Ik heb drie van de zes wedstrijden tot nu toe gezien, niet allemaal helemaal overigens, en het is zó spannend. Deze teams zijn aan elkaar gewaagd alsof je duizend mensen tegen elkaar laat touwtrekken. Onderling zijn er wel verschillen, tuurlijk, maar het grote plaatje is een zeer gelijk opgaande strijd. Oh mijn God.

Deze blog is alleen maar bedoeld om mensen aan te raden te kijken, vannacht of morgen. Ikzelf heb morgen verplichtingen (mijn U16 team wordt kampioen!) die me niet in staat stellen te kijken maar ik ga de wedstrijd hoe dan ook bemachtigen. Bulls - Celtics is de beste match up in jaren aan play off historie, onderschat dat niet. En wie er ook als winnaar boven komt drijven, ik gok op de C's, de volgende ronde zal als een wandeling in het park zijn. Deze lichamelijke slachting, deze straf voor lijf en ledematen, als je die kunt doorstaan stelt een tweede ronde zonder al die OT's niet veel meer voor. Dit ís een finale, alleen wat eerder dan geplanned.

Ik ben a) anti-Celtics en heb b) een aangeboren zwak voor de underdog. Ik juich voor de Bulls. Een cijfer dat me hoop geeft is dat Doc Rivers als coach van Boston 'slechts' 22-17 is in de play offs. Hij mag dan wel kampioen zijn geworden maar erg vlotjes ging het niet. Puur statistisch gezien is er haast een .50 kans dat Boston er na vanavond uit ligt. Verder heb ik vuur in Rose' ogen gezien dat aan Jordan doet denken, heb ik Brad Miller clutch zien zijn in een positie waar je dat niet van hem verwacht (na half knock out geslagen te zijn) en verwacht ik een choke-pot van Rajon Rondo zoals hij die in game 6 had, en in de hele Finals van vorig jaar.

KIJKEN KIJKEN KIJKEN! Als je tijd hebt, vul dan in de comments je voorspelling in. Als je zin hebt, laat dan morgen weten hoe jij de game ervaarde. Mijn voorspelling: Celtics 104, Bulls 92. Dat je het maar weet. Realist tegen wil en dank.