[ NBA ] Wat te maken van Charlotte?

De Charlotte Bobcats zijn vooralsnog een team met twee gezichten. Wat moet een mens hier mee? Ze begonnen het seizoen 1-2, waarbij de verliespartijen verwacht maar lelijk kwamen tegen de Boston Celtics en de Cleveland Cavaliers. De laatste twee potten wonnen de 'Cats echter alsof ze een kracht zijn om rekening mee te houden. Afgelopen maandag werd New Jersey van scoren afgehouden (79-68) en gisterennacht werd Atlanta verrassend verslagen: 103-83. Nogmaals: Wat moet een mens hier mee?

Ten eerste: Raja Bell is terug. Bell miste de eerste drie wedstrijden van het seizoen met een polsblessure. Nu hij terug is hebben de Cats een waardevol schaakstuk in hun verdedigende tactieken terug. Bell is een harde speler, een man die niet vies is van een grove fout om de regelmaat in een wedstrijd te verstoren.

Verdediging is een sterk punt van Charlotte waar ze veel potten mee kunnen pakken. De Hawks werden afgelopen nacht onder de veertig procent van hun schoten gehouden en blaften slechts twee van hun zestien driepunters raak. De Nets kregen nog minder ruimte om te schieten: Zij vonden op slechts 37 procent van hun pogingen de onderkant van het net.

Naast Bell is Tyson Chandler een belangrijke factor in die verdedigende strategiën. Zou dit een trade kunnen worden zoals Billups - Iverson vorig jaar? Waarbij één speler (Emeka Okafor) wordt blootgelegd voor wat hij werkelijk is en een ander (Chandler) juist opbloeit? Chandler is beweeglijker dan Okafor en ik wil niet zeggen dat Okafor verdedigend niks voorstelt, maar misschien dat Chandler beter in het systeem van coach Larry Brown past. In de preview van oktober noemde ik Chandler nog 'de kandelaar' (lame, I know...) omdat ik hem stijf vond. Die belofte die hij in New Orleans nog niet heeft ingelost zou dit jaar wel eens omhoog kunnen komen.

Tot slot Gerald Wallace. Wallace leek af te stormen op een situatie waarin Stephen Jackson nu verkeert: De vraag was niet óf hij geruild zou worden, maar wanneer. De Bobcats ruilden in december 2008 Jason Richardson voor Raja Bell en Boris Diaw. De concensus was dat Wallace zou volgen om ruimte te maken voor een All Star, en daarmee voor een nieuw begin.

Gerald Wallace dacht daar anders over. Zodra het team onmiskenbaar van hem was, was het gedaan met zijn slechte invloeden. Hij ging beter verdedigen, bleef scoren als m'n maar Pils in de Blue Parrot in Eindhoven en hij maakte van de Bobcats bijna een play off team. Dit jaar gaat hij door: Hij had laatst 20 rebounds, als forward zijnde, vannacht plukte hij weer achttien borden. Je hoeft geen wiskundige te zijn om te beseffen dat zoiets je team enorme voordelen biedt. Vooral als Marvin Williams en Josh Smith van Atlanta er samen twaalf hadden.

Ik ben na vijf wedstrijden nog steeds niet 'om' wat betreft de Bobcats. Voor het seizoen dichtte ik ze echter wel kansen toe om de play offs te halen en daar blijf ik bij. Als we Gerald Wallace voor het gemak even geen superster noemen, heeft Charlotte een chemie zoals we die in Houston ook zien. Een sterk collectief dat gekke sprongen kan maken.

Voorspellingen

Gisteren een solide nacht. Wéér een paar verrassingen die me van 13-0 weg hielden. Nouja, ik ben al lang blij dat Boston niet meer ongeslagen is. Daarover trouwens: Ik post deze blogs ook ooit op Hyves en daar zitten veel Celtics // Rondo - lovers. Ik krijg niets dan haat van die mannen. What's up boys? Niks dan liefde van deze kant. Ik zeg niet dat die mannen niet kunnen basketballen... Ik hoop gewoon dat ze nooit meer aan succes mogen ruiken, dat ze voor de rest van hun carrière nooit meer boven .500 uitkomen. Dat ze blut raken na hun carrière, en met Antoine Walker onder een krant gaan wonen. Dat is alles?!?

Gisteren 8-5, record 32 - 23.

Denver @ Atlanta
Boston @ New Jersey
Charlotte @ Chicago
Toronto @ Dallas
New York @ Milwaukee
Sacramento @ Utah
Memphis @ L.A. Clippers