[ NBA ] We zijn weer begonnen!

Jip, ik ben nog steeds een basketball-guy. American football heeft mijn hart gestolen, basketball heeft het gisteren- en eergisteren zonder moeite teruggejat. Ik hou nog steeds van football, maar wat is het NBA seizoen toch uniek en leuk. Elke avond actie, elk team komt elkaar een keer tegen. Elke wedstrijd is goed voor high- en lowlights. Het wordt tijd dat ik me weer op het spel op het harde hout ga richten.

* Boston en Cleveland openden het seizoen, ik heb een groot deel van die pot gisteren bij m'n maat Boyke gezien.
1) Ik heb een hekel aan de C's door Kevin Garnett en Rajon Rondo. Ik overdrijf niet. Elke keer als Kevin Garnett boos kijkt vraag ik me af hoe vaak hij ook zo keek toen hij een jaar of elf en een meter negentig was. 'Ik ben een big bully! Geef me je lunchgeld!'
Rajon Rondo ziet er nog steeds geniepig uit. Als Alfred Jodokus Kwak ooit verfilmd wordt mag Rajon Rondo 'Lispel de Kwal' spelen.
2) LeBron is geen kampioenschapsmateriaal. Niet vanwege zijn eigen onkunde maar hij eist alle aandacht op en mist het killer-instinct van Dwyane Wade en Kobe Bryant. Aan de ene kant laat zijn 'presence' niet toe dat iemand anders een wedstrijd voor ze beslist en tegelijkertijd kan hij het zelf niet. Kan ik dat na één wedstrijd zeggen? Eigenlijk niet. Maar aan de hand van de afgelopen zes jaar wel, en tegen de C's zag hij er exact hetzelfde uit. Meer daarover:

* Cleveland staat na twee dagen 0-2. Ze hebben verloren van de Toronto ... pause ... Raptors. De boxscore laat zien waar ik LeBron gewoon nog niet goed genoeg schat. Schotselectie: Vrije worpen (8/14) en jumpers (1/5 op driepunters). Eigenlijk heeft schotselectie er ook voor een groot deel mee te maken. LeBron moet geen drietjes knallen, dat is nooit zijn sterkste punt geweest. Meer inside acties leveren Shaquille O'Neal open dunks op en zorgen voor open drieballen voor schutters van Cleveland. Je weet wel, Mo Williams en Boobie Gibson. Spelers die wél de range hebben om die schoten niet te bricken.

* De Miami Heat hebben moeiteloos gehakt gemaakt van de New York Knicks. Zoals het hoort. Goed teken voor Heat-fans: Michael Beasley en Jermaine O'Neal hadden beiden meer dan twintig punten. Als de eerste wedstrijd echter een goede graadmeter is voor de rest van het seizoen, zal defence ver te zoeken zijn in South Beach: De Heat hadden slechts zes steals en drie blocks en lieten Danilo Gallinari er als een All Star uitzien.

* Detroit Pistons winnen erg gemakkelijk van Memphis. De manier waarop moet besproken worden: Ben Gordon is, ook in Detroit, een held van de bank (22 punten). OJ Mayo wordt op 2/12 gehouden, dat doet me altijd goed. De alleenspeler bleef schoten chucken die naar Marc Gasol (6/9, 9/11 vrije worpen) of Rudy Gay (7/12) hadden moeten gaan. Dom basketball bij een slechte club waar Allen Iverson binnenkort de dienst uitmaakt? Gotta love it!

* Kings @ Thunder had twee jaar geleden een mooie affiche kunnen zijn. Twee slechte teams waarbij één club -bij verlies- betere papieren heeft om een top Rookie te contracteren. Twee jaar later doen de Thunder wat van ze verwacht wordt: Ze winnen overtuigend. Kevin Martin scoort 25+ voor de Kings, wat ik ook denk dat hij gemiddeld gaat halen, de rest was goed voor iets meer dan zestig punten.
Dan de Thunder: Kevin Durant, Jeff Green en Nenad Krstic hadden allemaal twintig-plus, Kevin Westbrook had er veertien. Over Krstic ben ik in de preview met Bolus (hij komt, hij komt..) vergeten te zeggen dat hij zo'n goede pick up was. Die man is gehaald en is een solide center, aanvallend gezien. Waarom heeft die man in Europa gespeeld en hoe graag zouden de Nets hem erbij hebben op dit moment?

* De Golden State Warriors bieden een kijkje op een unieke situatie. Hebben we ooit eerder meegemaakt dat een team twee sterren rond had lopen die allebei super ontevreden waren maar toch kwamen ballen als het er om ging? De Warriors verloren van de Rockets, daar niet van, maar Monta Ellis en Stephen Jackson combineerden voor 43 punten (17/36) en negen van de twee-en-twintig assists voor de Warriors. Het is alsof Jackson en Ellis twee vervelende kinderen op een verjaardagsfeestje zijn. Wanneer ze de kans hebben, janken ze dat de clown niet leuk genoeg is. Zodra die clown zijn balonnen uit een hoed tovert, staan ze echter als eerst in de rij om een hondje van hem te krijgen.