Deze site verhuist naar www.hoopinie.nl. De artikelen op die site zullen langer zijn, met méér mening en hopelijk méér discussie. Verhuis met me mee, laat weten wat je van de nieuwe site vindt. Vrijdag gaat, als het goed is, het eerste artikel online.

Groeten,

Tiel van den Heuvel



Doorzoek deze site
Aangepast zoeken

dinsdag 20 oktober 2009

[ NBA ] Steve Nash en zijn Suns zijn dood

Met trots presenteer ik een eerste stuk van lezer Paul Meis. Hij reageerde op de permanente oproep om schrijvers voor deze site. In zijn eerste stuk een woordje over Steve Nash. Genoeg van mijn kant, de pen is voor Paul:


De eerste niet-Amerikaanse speler die tweemaal op rij een MVP titel binnen wist te slepen in de NBA. De langharige balvirtuoos Steve Nash is een fenomeen in de NBA. Jarenlang was hij de postbode van de Mavericks en vooral de Suns. Hij had ook een abonnementje op de NBA top 10. Niet zo vreemd ook. Steve was Canadees. Dat vinden ze mooi in Amerika. Ze denken daar dat Canadezen allemaal een rood pak aanhebben, met wat groene laagjes er doorheen. En elke Canadees jaagt op beren en zwijnen. Steve Nash had een master in passen. De bal van ene punt naar het andere punt brengen. Ja dat kon Steve wel. Helaas is Steve alweer 35. Nash en de Suns zijn bijna dood. En het is tijd voor een resurrectie. Wie gaat de oude run and gun stijl van de Suns, Nash en D’Antoni laten herleven?

Door Paul Meis

Eerst nog even wat meer Steve Nash. Aanvallend was Nash een Ferrari. Het was allemaal zo goed geregeld. Alles ging zoals het moest gaan. Natuurlijk zijn schot. Ik heb altijd gedacht dat Steve Nash beter had gaan kunnen langlaufen. Schitterend hoe hij alles door het netje mikte alsof de ring drie meter breed was. Vrije worpen raken was een koud kunstje voor deze atleet. Steve veegde op de fastbreak eerst even de driepuntslijn schoon, voordat hij lachend het netje liet wapperen. Steve kon dribbelend scherper van richting veranderen dan de gemiddelde biljartbal die gekaatst werd door een doorgewinterde rokerige oude grijze Brit uit Liverpool. Steve had ook nog eens veertien versnellingen die hij in kon zetten wanneer hij wilde. Vertragen, versnellen, grote stappen, kleine stapjes, hij kon het allemaal binnen twee dribbels. En dat in de bucket van de tegenstander.

Kleine bijkomstigheid was zijn veldoverzicht. Steve Nash vond altijd de vrije man. Ja, inderdaad, altijd. En het ging ook op elke mogelijke manier. Het gerucht ging zelfs een tijdje dat Steve Nash op de training een legendarische pass op Amare had gegeven. Hij gooide de bal tegen het bord, waarna hij via de 24 seconde klok van de andere basket tegen het dak van het US Airways center knalde. Toen de bal weer beneden was viel hij in de alombekende gleuf tussen de houten planken in de middencirkel, waarna Amare de lucht insprong, de bal ving, vier keer tussen zijn benen haalde en de ring kapot dunkte.

Steve was helaas ook niet perfect. Verre van perfect zelfs. Steve was namelijk zwakker dan de gemiddelde toiletjuffrouw van 64, die om kwartjes smeekte als je eens flink tekeer ging met je aangeschoten wild. Steve had in de verdediging ook een hangslot op z’n knieën. Ineens kon Steve niet meer in de poephouding. Steve kon ook niet roteren in zijn verdedigingen. Waarom? Gewoon, geen zin. Was gewoon niet mogelijk. Als de coach wat riep over verdedigen zei Steve dat ‘ie er wel effe tien assists extra uit zou persen. Minimaal eentje tussen z’n benen was dan zijn credo. Dat waren van die 20-20 games. Ken je die tijden nog? Ging je naar NBA.com om naar de boxscore van Phoenix kijken. Dan was Steve weer verantwoordelijk voor minimaal 75 punten. Dan wist je dat Steve weer op z’n flikker had gekregen van Mike D’Antoni. Steve verdedigde gewoon niet. Nooit.


Maar helaas heeft de tijd Steve beroofd. Steve is gedevalueerd naar een Fiat. Geen stuurbekrachtiging en nog maar drie versnellingen. Het scherpst van de snede is niet meer. Hij vindt het overigens nog steeds niet erg. Steve verdedigt nog steeds niet, passt nog steeds zijn balletje op Amare en andere prutsers in Phoenix en vangt nog steeds een hoop knaken. Maar ik kan het als liefhebber niet aanzien. Het is tijd voor een moderne point guard.Het is tijd voor verandering.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Wij zijn benieuwd naar je reactie! Wat vind je van de artikelen, van de site? Wat is er goed, maar vooral: Wat kan er beter?

Team AmerikaanseTopsport