[NHL] Jaaroverzicht 2008 - deel I

In het voorbije jaar gebeurde er weer van alles op de Noord-Amerikaanse ijshockeybanen. Het jaar werd zoals gebruikelijk geopend met de Winter Classic, deze keer in een koud Buffalo. De strijd om de Stanley Cup leverde in de Finals een clash tussen routine en jeugd op. Een jonge Rus werd gekroond tot MVP en zoals gebruikelijk waren er ook de nodige trades.

DOOR HARRY WEERTS

Op 1 januari namen de Buffalo Sabres en de Pittsburgh Penguins het tegen elkaar op in de Winter Classic, inmiddels een traditie geworden. 71.000 fans weerstonden de kou in het Ralph Wilson Stadium. De bezoekers uit Pennsylvania wonnen na een shootout.



Een goed begin van het jaar voor de Penguins. Niet veel later zou er paniek zijn bij deze ploeg. Sterspeler Sidney Crosby raakte op 18 januari in een partij tegen Tampa Bay geblesseerd aan een enkel. Hij zou 18 duels aan de kant staan en de All-Star Game missen. Maar de Canadees kwam terug in stijl.

Sterrenstrijd
De All-Star Game werd op 27 januari gehouden in Atlanta. Voor het Oostelijke team werden Rick DiPietro (Islanders), Zdeno Chara (Bruins), Andrei Markov (Canadiens), Vincent Lecavalier (Lightning), Daniel Alfredsson (Senators) en Ilya Kovalchuk (Thrashers) als starters geselecteerd. Bij het team van de Western Conference waren Chris Osgood (Red Wings), Dion Phaneuf (Flames), Nicklas Lidstrom (Red Wings), Jarome Iginla (Flames), Pavel Datsyuk (Red Wings) en Rick Nash (Blue Jackets) de startende zes.

Het Oosten won met 8-7. Eric Staal van de Carolina Hurricanes werd als MVP gekozen.

Op weg naar de play-offs
Na een absentie van enkele weken keerde Sidney Crosby weer terug in de line up van de Penguins. De rentree van het 21-jarige toptalent uit Nova Scotia was een enorme boost voor de ploeg uit Pittsburgh. Bovendien werden de Slowaak Marian Hossa en Pascal Depuis overgenomen van de Atlanta Thrashers, in ruil voor Colby Armstrong, Erik Christensen en Angelo Esposito. De Penguins zouden in het reguliere seizoen 102 punten verzamelen en de Atlantic Division winnen. Enkel de Montreal Canadiens (104 punten) haalden een betere score in het Oosten. De overige ploegen in de Eastern Conference die zich voor de play-offs plaatsten waren de New Jersey Devils, de New York Rangers, de Philadelphia Flyers, de Ottawa Senators, de Boston Bruins en de Washington Capitals.



In het Westen waren de Detroit Red Wings veruit het sterkst. De ploeg uit Michigan behaalde 115 punten en won daarmee de President's Trophy als beste team in het reguliere seizoen. De Nashville Predators, de Minnesota Wild, de Colorado Avalanche, de Calgary Flames, de San Jose Sharks, de Anaheim Ducks en de Dallas Stars volmaakten het rijtje van ploegen uit het Westen in post-season.

De strijd om Lord Stanley
Veel kenners en liefhebbers voorspelden een Cup Final tussen de Detroit Red Wings en de Pittsburgh Penguins. Deze finale kwam er ook.

Pittsburgh versloeg in de Conference Quarterfinals de Ottawa Senators met 4-0. Daarna werden in de Conference Semifinals de NY Rangers in vijf duels overwonnen. In de Conference Finals werden in een all-Pensylvania clash de Philadelphia Flyers overtuigend verslagen (4-1). Voor het eerst sinds de succesvolle vroege jaren '90 werd de Stanley Cup Finale bereikt.

De Red Wings legden een iets moeilijkere weg naar de eindstrijd af. Eerst werd Nashville met 4-2 geklopt, vervolgens werd de Colorado Avalanche gesweept (4-0) en met een 4-2 zege op de Dallas Stars werd de eindstrijd bereikt.

Het was bij voorbaat een mooi affiche. Twee ploegen met een grote reputatie. De ervaring en niets ontziende verdediging van 'Motor City' (onder leiding van captain Nick Lidstrom) tegenover de aanvallende kracht van Crosby en Malkin aan de kant van Pittsburgh.

De Stanley Cup Finals begonnen op 24 mei in Detroit. De Wings hadden dus thuisvoordeel in de series en buitten dat goed uit. De eerste twee duels in de eigen Joe Louis Arena werden overtuigend gewonnen. De eerste met 4-0 en de tweede met 3-0. Goalie Chris Osgood, die voorafgaand aan de play-offs nog de tweede keus was achter Dominik Hasek, liet met twee shutouts zien tegen de druk bestand te zijn. Mannen als Mikael Samuelsson, Dan Cleary en Brad Stuart wisten makkelijk het net te vinden.

Pittsburgh zou zich niet gewonnen geven. Het derde duel (28 mei) werd in de eigen Mellon Arena gespeeld. De Penguins moesten winnen om nog kans te maken. Dit gebeurde ook. 3-2 was de eindstand. Crosby was met twee doelpunten (beiden op assist van Hossa) de grote man. In het vierde duel in Pittsburgh (31 mei) bewees Detroit toch licht de overhand te hebben. Met 2-1 wonnen de roodhemden, Jiri Hudler werd de matchwinner.

Detroit wilde voor eigen publiek op 2 juni de Cup binnenhalen. Maar daar staken de Pens een stokje voor. Na triple overtime scoorde Petr Sykora de winnende voor Pittsburgh. De Penguins leefden nog en hoopten dat de Wings zo van slag waren dat er nog een stunt inzat.

Het zesde duel (4 juni) in Pittsburgh werd daarom cruciaal. Detroit wilde alles behalve een beslissende zevende pot en begon daarom furieus. De Wings kwamen vrij snel met 2-0 voor via Brian Rafalski en Valtteri Filppula. Maar met een powerplay doelpunt van Jevgeni Malkin vonden de Penguins weer aansluiting. In de derde periode vergrootte Henrik Zetterberg de voorsprong voor de Wings. De ploeg uit Detroit zat op rozen. Toen Marian Hossa vlak voor het einde 3-2 maakte werd het nog even billenknijpen, maar Osgood hield zijn hok schoon.

De Detroit Red Wings wonnen de Stanley Cup Finals met 4-2. Voor de 11e keer in de geschiedenis mocht de ploeg van manager Mike Babcock de grootste prijs in het ijshockey in de prijzenkast zetten.

De Zweed Nicklas Lidstrom was de eerste Europese captain die de Stanley Cup omhoog mocht houden. Zijn landgenoot Henrik Zetterberg kreeg de Conn Smythe Trophy als meest waardevolle speler (MVP) van de play-offs.


...en de Cup ging naar Detroit

Tot zover deel 1. In het vervolgdeel de awards, de draft, opvallende trades, het huidige seizoen en nog enkele opmerkelijke facts & figures.