[ NBA ] Hetzelfde liedje voor nieuwe gezichten

De trading deadline is voorbij. Zoals altijd veranderden enkele spelers van team maar het voorspelde noodweer bleef uit. De lichte bries is gaan liggen en enkele Jersey-men (mannen die vaak van ploeg wisselen) voelden zichzelf de afgelopen nachten wakker worden in andere steden. Sneu, maar daardoor niet minder waar: Het zijn altijd dezelfden die als postzegel gebruikt worden.

Door Tiel van den Heuvel

Larry Hughes speelt voortaan voor de New York Knicks. Als er iemand past in New York en het imago dat er, wellicht ten onrechte, aan de stad kleeft, is het Hughes. Hij schiet graag, defensief niet geweldig en heeft een negatief connotatie aan zijn naam. Mensen trekken hun neus op als er in een basketballgesprek over Larry gesproken wordt. Hij is een quote-machine ('.. winning a championship is not what I base everything on') en neemt slechte schoten maar is af en toe wél in staat iets leuks te brengen. Bovenstaand SCHREEUWT toch werkelijk 'New York, New York!'?

Drew Gooden speelt voortaan in Sacremento, zijn vijfde team in zeven jaar. Ik snap eigenlijk niet waarom hij zo vaak geruild wordt. Vooral in Cleveland vond ik hem eigenlijk best goed passen. Maar goed, Gooden vat één en ander goed op. Hij redeneert:

The way I look at it is it means somebody wants you," Gooden said when reached by phone. "Sacramento has been interested in me for a couple of years, so maybe something can work out long term there. If not, I'm an unrestricted free agent this summer, so I'm auditioning for other teams.
Een professionele insteek waar velen van zouden kunnen leren. Ik mag Gooden wel. In dezelfde trade zag ook Andres Nocioni zijn postcode veranderen. Hij gaat met Gooden mee naar Sacremento en ik zie de deal voor de Kings eigenlijk wel werken. Nocioni is niet flauw, een harde speler die het gat (enigszins) kan vullen dat Artest in Sacremento achterliet. Er heerst daar een gebrek aan mannen die de pijn kunnen brengen an Nocioni is rauw als een potje filet Americain.

Brad Miller is eindelijk weg bij de Kings. Hij gaat dus naar de Bulls en dat maakt de trade een ruil die voor beide teams voordelen heeft. De Bulls hadden helemaal niemand onderin die enige dreiging vormde (Vlug, bedenk iemand die daar een low-post optie is...) en Brad Miller is wat dat betreft een uitkomst. Een hele goede passer vanuit de diepte, hij verruimt het veld. De Bulls zijn een team vol schutters. Betere kansen, betere schoten, meer punten. De Chicago Bulls zijn in één klap een stuk beter geworden.



Zoals voorspeld: Jermaine O'Neal is een Heat-speler. Dat gaat werken. (Foto Victor Baldizon/NBAE via Getty Images)
En tot slot Jermaine O'Neal en Jamario Moon naar de Heat voor Shawn Marion en Marcus Banks. Ik callde hem als een bankshot en shit, daar ben ik trots op. O'Neal is, mits (héle grote 'mits') gezond een center die van de Heat ineens een topteam in het oosten kan maken. Moon is een project a la Dorell Wright. Wright heeft zijn kansen gehad, misschien dat Moon op kan leven en een solide speler wordt. Kijk uit voor de Miami Heat. Mij bevalt de deal.

Shawn Marion zal ook baat hebben bij zijn nieuwe adres. Maar hoe deprimerend moet het zijn om van Miami naar Toronto te verhuizen? Alsof je van een zonnig oord in het zuiden van Spanje naar Siberië verkast. Gruwelijk. Maar Marion is in Miami nooit uit de verf gekomen. Een team dat a) vooral halfcourt speelt en b) Dwyane Wade als eerste, tweede en derde optie heeft, gaat niet werken voor Prima Donna Marion. In Toronto speelt hij naast de minder gierige Chris Bosh. Marion gaat het wel leuk doen daar en voor de Raptors is er uberhaupt maar één weg mogelijk; die omhoog.