[ NFL ] Gevechten om de wilde kaarten

Ik heb het juiste moment, het juiste seizoen, gekozen om de NFL te gaan volgen. Naar het schijnt zijn er nog nooit zoveel interessante verhaallijnen door elkaar geweven, zo rond de tijd van de play-offs. 2009 Was het jaar waarin de Miami Dolphins de AFC East wonnen, na vorig jaar 1-15 te hebben gespeeld. Inmiddels liggen ze er uit na kansloos te zijn gebleken tegen Baltimore. Het is ook het jaar waarin de Indiana Colts negen wedstrijden op rij wonnen om de play-offs te halen, om er vervolgens uit te vliegen tegen de San Diego Chargers, met 8-8 de grap van de NFL play-offs. De ene 'high' wordt gevolgd door een 'low', en we zouden het niet anders willen.

DOOR TIEL VAN DEN HEUVEL

De Chargers haalden met 8-8 de eerste plaats in de zwakste divisie van de NFL, de AFC West. Ter vergelijking: In de NFC South zijn de New Orleans Saints met 8-8 het slechtste team. Goed. Een eerste plaats is per definitie goed voor de post-season en in het formaat van de NFL (één wedstrijd, winnaar gaat door) kan dan alles gebeuren. Bill Simmons schreef in zijn laatste column, en eerder al, over de "Nobody believed in us except the people in this locker room!"-potentie die zulke clubs hebben.

Met de uitschakeling van de Colts verdwijnt ook de MVP van het reguliere seizoen, Peyton Manning, van de velden. Dit verslag is niet compleet zonder te vermelden dat het aan deze man niet gelegen heeft. Hij gooide een magistrale 310 yards (25 op 42) zonder interceptions. Waar ging het voor Indiana dan wél mis?

In het begin liepen de lange passes van Manning perfect. Gonzalez kon een paar ballen pakken voor flinke terreinwinst. Samen met Reggie Wayne was Gonzalez goed voor 226 yards en 1 touchdown, op slechts 10 passes. Ondertussen kon San Diego echter gewoon meekomen. Darren Sproles droeg de bal voor méér dan 100 yards en QB Philip Rivers deed zijn baan ook naar behoren. De wedstrijd eindigde gelijk en in overtime bepaalde de toss de winnaar. MVP Manning kreeg zijn handen niet meer op de bal, de Chargers bekeren verder.



Foto nfl.com

De tweede upset van de avond vond plaats in Phoenix, Arizona waar de Atlanta Falcons niet sterk genoeg waren voor de Cardinals. En dat is mooi, want Larry Fitzgerald van de Cardinals is na Moss mijn favoriete speler, heb ik besloten. De man die er uit ziet als een rastafari ontving zes passes voor 101 yards, nice, waaronder één touchdown die zo goddelijk was dat je hem gezien MOET hebben.

Fitz Fingerspitz opende hiermee de score in wat een boeiende wedstrijd zou worden. Atlanta's touchdowns waren beauties uit het coachingboekje. Hoewel mijn kennis nog altijd nihil is ga ik daar maar van uit, de defense van de Cardinals zal toch niet zó slechts zijn? Als dat wel zo is, voorspel ik een vroegtijdig einde voor die mannen. Vooral bij de 14-9 aansluiting van Atlanta was er geen Cardinal te bekennen.

De wedstrijd werd uiteindelijk beslist door een slordige interceptie en 'running' touchdown van Hightower van de Cardinals. Met een episch dansje besloot hij het feest en stuurde hij Atlanta de off-season in. Back to the rack boys, you got some squats to do.


Ook over (bijvoorbeeld) de NFL schrijven? De deur staat wagenwijd open! amerikaansetopsport@gmail.com