[ NBA ] Play offs in het Westen

Competitie is moordend als je de laatste nacht van NBA actie nodig hebt, om te beslissen hoe de tweede tot en met de zevende plaatsen er voor de play offs uit zouden zien. Denver, Portland, San An, Houston en New Orleans hadden allemaal nog uitzicht op een betere plaats en de mindere tegenstander die daar bij hoort. Benauwde situaties in Westen, en als het aan mij ligt even verstikkende match ups. De komende weken worden genieten geblazen.

Door Tiel van den Heuvel

Allereerst een klein excuses als de artikelen niet 'top notch' zijn. Ik werk met een krap tijdschema en hey, het blijft gokken wat we doen. Gisteren typte ik de naam van Thaddeus Young fout en ik kom er net na publicatie achter dat Kevin Garnett wellicht totaal niet speelt. Die blessure is als een toverspiegel voor Chicago: Zij zien er ineens wel erg mooi uit. De Bulls hebben veertien van hun laatste twintig wedstrijden gewonnen en ik zou niet compleet verbaasd zijn als er gekke dingen gaan gebeuren. De C's blijven favoriet, maar er is niets lekkerders dan een ware 'upset' in de eerste ronde.

1. L.A. Lakers vs. 8. Utah Jazz

Dat liedje hebben de Lakers zo uitgespeeld. De Jazz hebben niet genoeg noten op hun zang om... Vergeet de woordgrappen. Kirilenko is niet goed meer, Carlos Boozer wordt zwaar overschat en hij is zacht. Alleen Deron Williams overklast de Lakers op zijn positie, de pointguard. Hoe gaan de Jazz Kobe, Bynum, Gasol en Lamar Odom afstoppen? Niet. Dat is het enige antwoord.



Eenzaam in zijn klasse. Deron Williams is de enige Jazz-speler die zijn positie domineert (foto Melissa Majchrzak/NBAE/Getty Images)
Van de Lakers verwacht ik veel dit jaar. A) Ze hebben me vorig jaar genakt in mijn poule. B) Ze hebben het meeste talent in de NBA rondlopen. Gasol, Odom, Bynum en Kobe zijn vier van de beste, *insert random number*, 25 spelers in de NBA. In één team. Als de Blazers doorgaan naar de tweede ronde, en daar L.A. tegenkomen, wordt het interessant. Dat is echter een grote 'als', maar de Blazers zijn het enige team dat enigszins op kan boksen tegen de Mohammed Ali die de Lakers op dit moment zijn. 4-1 La-la Land.

2. Denver Nuggets vs. 7 New Orleans Hornets

Misschien wel de moeilijkste match up om te voorspellen. Zoals boven beschreven: Deze teams liggen net een paar wedstrijden uit elkaar. Veel vraagtekens waar ik eigenlijk geen antwoord op heb en ik geef de wedstrijd aan Denver, gewoon omdat ik de Birdman ver wil zien komen én omdat ik oprecht denk dat J.R. Smith een revelatie wordt in de play offs. Hij gaat drietjes poppen tot in de tweede ronde, denk ik, Denver in zeven games!

Dan nu de vraagtekens: Hoezo staat New Orleans zo laag? Hoezo staat Denver zo hoog? Hoe aanstekelijk is Chauncey Billups' koelbloedigheid? Ik draag zijn schoenen, maar die geven niet af. Hoe gaat Denver met David West om? Hoe hard gaat CP3 domineren en hoe eenzaam voelt hij zich als hij, en de eerder genoemde West, de enige met meer dan 15 punten zijn? Hoeveel blocks maakt Chris Andersen in de series? Bij meer dan 30 volgt een nieuw gedicht. Speelt James Posey een rol? En Tyson Chandler? Komt 'Melo opdagen om zijn verdedigende taken uit te voeren? Gaat hij niemand suckerpunchen? Zoveel vragen, zo weinig tijd. Dit wordt smullen alsof je in een restaurant zit waar ze alleen maar toetjes serveren.

3. San Antonio Spurs vs. 6. Dallas Mavericks

Met Manu: Spurs in vijf of zes. Maar dit zijn de 'Play off that should not be'! Manu is er dus niet bij voor San Antonio en de vraag is of Tim Duncan en Tony Parker sterk genoeg zijn om met z'n tweetjes de vracht te dragen. Als je me zou willen overtuigen voor één van beiden teams zou het zijn alsof je me kernfysica uit probeerde te leggen. Ik vind het rete-interessant en ik zou voortdurend instemmend knikken. Maar ondertussen denk ik: 'Waar heb je het over?'

Tim Duncan kan goed verdedigen, maar Dirk Nowitzki is een grote knul die van ver kan schieten. TD is niet fit genoeg om achter Dirk aan te hobbelen als hij over de drie staat. Bruce Bowen is, dank God voor kleine pleziertjes, oud en betekent niks meer. George Hill, Roger Mason en Drew Gooden zijn spelers die het label van de Spurs met verve kunnen dragen. Harde werkers, niet te opvallend, solide.



Tony Parker kan goed voor 40 ppg gaan tegen het karkas van Jason Kidd (foto Glenn James/NBAE via Getty Images)
Het typen van die laatste zin heeft me trouwens helemaal in een San An-modus geduwd. Wat valt er voor Dallas te zeggen? Jason Terry, lightning. Eric Dampier, goed. Jason Kidd, leider. Maar daar ligt de zwakte, en de reden dat ik hem aan San An geef. Voor Dallas om te presteren moet Kidd veel spelen. Maar elke verdedigende posessie wordt hij blootgelegd als het overblijfsel van de dinosaurus die hij was. Hij kan nooit voor Tony Parker blijven, die man kan gerust 40 ppg tegen Dallas scoren. Wederom een toss-up, maar ik mag Tony Parker wel. Player. San An in 7.

4. Portland Trailblazers vs. 5. Houston Rockets

De 4 vs. 5 zijn vaak leuk maar ik ben bang dat ook hier sentiment het van de reden gaat winnen. Portland pakt ze. Omdat ik Greg Oden snoeihard wil zien dunken over Yao. Omdat ik Brandon Roy op het hoogste podium wil zien. Omdat ik Sergio Rodriguez en Rudy Fernandez dronken wil zien worden op de mediterrane manier die de Amerikanen vreemd is. Omdat ik Joel Przbnsbhbillah (the Vanilla Godzilla) een beest vind. Blazers in zeven games, oh yes.

Omdat ik een team van T-Mac, die de 'loser-award 2009' officiëel heeft gewonnen, niet in de tweede ronde wil zien. Hoe mooi zou het zijn als hij echt de boeken in ging als iemand die niet eens ooit dichtbij de finale is gekomen? Karl Malone en Charles Barkley hebben sympathie voor dit idee, wil ik wedden.

Zijn er reden om Houston te willen zien? Ron Artest die zeventien gang signs omhoog gooit voor al z'n broeders in de struggle. Yao Ming die hetzelfde doet voor de homies in Chinatown. Dikembe Mutombo die zijn vinger schudt na wéér een block, en die vinger vervolgens breekt door de luchtweerstand. En best of all: Méér vrije worpen voor Chuck Hayes.